گاه حیوان قاصد خونت شده ** گه سر خود را به دندان دده

گه نگون اندر میان آبریز ** گه غریق سیل خون‌آمیز تیز 2495

گه ندات آمد ازین چرخ نقی ** که شقیی و شقیی و شقی

گه ندات آمد صریحا از جبال ** که برو هستی ز اصحاب الشمال

گه ندا می‌آمدت از هر جماد ** تا ابد فرعون در دوزخ فتاد

زین بترها که نمی‌گویم ز شرم ** تا نگردد طبع معکوس تو گرم

اندکی گفتم به تو ای ناپذیر ** ز اندکی دانی که هستم من خبیر 2500

خویشتن را کور می‌کردی و مات ** تا نیندیشی ز خواب و واقعات

چند بگریزی نک آمد پیش تو ** کوری ادراک مکراندیش تو

بیان آنک در توبه بازست

هین مکن زین پس فراگیر احتراز ** که ز بخشایش در توبه‌ست باز

توبه را از جانب مغرب دری ** باز باشد تا قیامت بر وری

تا ز مغرب بر زند سر آفتاب ** باز باشد آن در از وی رو متاب 2505

هست جنت را ز رحمت هشت در ** یک در توبه‌ست زان هشت ای پسر

آن همه گه باز باشد گه فراز ** وآن در توبه نباشد جز که باز

هین غنیمت دار در بازست زود ** رخت آنجا کش به کوری حسود

گفتن موسی علیه‌السلام فرعون را کی از من یک پند قبول کن و چهار فضیلت عوض بستان

هین ز من بپذیر یک چیز و بیار ** پس ز من بستان عوض آن را چهار

گفت ای موسی کدامست آن یکی ** شرح کن با من از آن یک اندکی 2510

گفت آن یک که بگویی آشکار ** که خدایی نیست غیر کردگار

خالق افلاک و انجم بر علا ** مردم و دیو و پری و مرغ را

خالق دریا و دشت و کوه و تیه ** ملکت او بی‌حد و او بی‌شبیه

گفت ای موسی کدامست آن چهار ** که عوض بدهی مرا بر گو بیار

تا بود کز لطف آن وعده‌ی حسن ** سست گردد چارمیخ کفر من 2515

بوک زان خوش وعده‌های مغتنم ** برگشاید قفل کفر صد منم

بوک از تاثیر جوی انگبین ** شهد گردد در تنم این زهر کین

یا ز عکس جوی آن پاکیزه شیر ** پرورش یابد دمی عقل اسیر