گفت ای موسی کدامست آن یکی ** شرح کن با من از آن یک اندکی

گفت ای موسی کدامست آن یکی ** شرح کن با من از آن یک اندکی 2510

گفت آن یک که بگویی آشکار ** که خدایی نیست غیر کردگار

خالق افلاک و انجم بر علا ** مردم و دیو و پری و مرغ را

خالق دریا و دشت و کوه و تیه ** ملکت او بی‌حد و او بی‌شبیه

گفت ای موسی کدامست آن چهار ** که عوض بدهی مرا بر گو بیار

تا بود کز لطف آن وعده‌ی حسن ** سست گردد چارمیخ کفر من 2515

بوک زان خوش وعده‌های مغتنم ** برگشاید قفل کفر صد منم

بوک از تاثیر جوی انگبین ** شهد گردد در تنم این زهر کین

یا ز عکس جوی آن پاکیزه شیر ** پرورش یابد دمی عقل اسیر

یا بود کز عکس آن جوهای خمر ** مست گردم بو برم از ذوق امر

یا بود کز لطف آن جوهای آب ** تازگی یابد تن شوره‌ی خراب 2520

شوره‌ام را سبزه‌ای پیدا شود ** خارزارم جنت ماوی شود

بوک از عکس بهشت و چار جو ** جان شود از یاری حق یارجو

آنچنان که از عکس دوزخ گشته‌ام ** آتش و در قهر حق آغشته‌ام

گه ز عکس مار دوزخ هم‌چو مار ** گشته‌ام بر اهل جنت زهربار

گه ز عکس جوشش آب حمیم ** آب ظلمم کرده خلقان را رمیم 2525

من ز عکس زمهریرم زمهریر ** یا ز عکس آن سعیرم چون سعیر

دوزخ درویش و مظلومم کنون ** وای آنک یابمش ناگه زبون

شرح کردن موسی علیه‌السلام آن چهار فضیلت را جهت پای مزد ایمان فرعون

گفت موسی که اولین آن چهار ** صحتی باشد تنت را پایدار

این علل‌هایی که در طب گفته‌اند ** دور باشد از تنت ای ارجمند

ثانیا باشد ترا عمر دراز ** که اجل دارد ز عمرت احتراز 2530

وین نباشد بعد عمر مستوی ** که بناکام از جهان بیرون روی

بلک خواهان اجل چون طفل شیر ** نه ز رنجی که ترا دارد اسیر

مرگ‌جو باشی ولی نه از عجز رنج ** بلک بینی در خراب خانه گنج

پس به دست خویش گیری تیشه‌ای ** می‌زنی بر خانه بی‌اندیشه‌ای