ای به یک برگی ز باغی مانده ** هم‌چو کرمی برگش از رز رانده

چون کرم این کرم را بیدار کرد ** اژدهای جهل را این کرم خورد

کرم کرمی شد پر از میوه و درخت ** این چنین تبدیل گردد نیکبخت

تفسیر کنت کنزا مخفیا فاحببت ان اعرف

خانه بر کن کز عقیق این یمن ** صد هزاران خانه شاید ساختن 2540

گنج زیر خانه است و چاره نیست ** از خرابی خانه مندیش و مه‌ایست

که هزاران خانه از یک نقد گنج ** توان عمارت کرد بی‌تکلیف و رنج

عاقبت این خانه خود ویران شود ** گنج از زیرش یقین عریان شود

لیک آن تو نباشد زانک روح ** مزد ویران کردنستش آن فتوح

چون نکرد آن کار مزدش هست لا ** لییس للانسان الا ما سعی 2545

دست خایی بعد از آن تو کای دریغ ** این چنین ماهی بد اندر زیر میغ

من نکردم آنچ گفتند از بهی ** گنج رفت و خانه و دستم تهی

خانه‌ی اجرت گرفتی و کری ** نیست ملک تو به بیعی یا شری

این کری را مدت او تا اجل ** تا درین مدت کنی در وی عمل

پاره‌دوزی می‌کنی اندر دکان ** زیر این دکان تو مدفون دو کان 2550

هست این دکان کرایی زود باش ** تیشه بستان و تکش را می‌تراش

تا که تیشه ناگهان بر کان نهی ** از دکان و پاره‌دوزی وا رهی

پاره‌دوزی چیست خورد آب و نان ** می‌زنی این پاره بر دلق گران

هر زمان می‌درد این دلق تنت ** پاره بر وی می‌زنی زین خوردنت

ای ز نسل پادشاه کامیار ** با خود آ زین پاره‌دوزی ننگ دار 2555

پاره‌ای بر کن ازین قعر دکان ** تا برآرد سر به پیش تو دو کان

پیش از آن کین مهلت خانه‌ی کری ** آخر آید تو نخورده زو بری

پس ترا بیرون کند صاحب دکان ** وین دکان را بر کند از روی کان

تو ز حسرت گاه بر سر می‌زنی ** گاه ریش خام خود بر می‌کنی

کای دریغا آن من بود این دکان ** کور بودم بر نخوردم زین مکان 2560

ای دریغا بود ما را برد باد ** تا ابد یا حسرتا شد للعباد

غره شدن آدمی به ذکاوت و تصویرات طبع خویشتن و طلب ناکردن علم غیب کی علم انبیاست