چشم دریا بسطتی کز بسط او ** هر دو عالم می‌نماید تار مو

گر هزاران چرخ در چشمش رود ** هم‌چو چشمه پیش قلزم گم شود

چشم بگذشته ازین محسوسها ** یافته از غیب‌بینی بوسها

خود نمی‌یابم یکی گوشی که من ** نکته‌ای گویم از آن چشم حسن

می‌چکید آن آب محمود جلیل ** می‌ربودی قطره‌اش را جبرئیل 2645

تا بمالد در پر و منقال خویش ** گر دهد دستوریش آن خوب کیش

باز گوید خشم کمپیر ار فروخت ** فر و نور و علم و صبرم را نسوخت

باز جانم باز صد صورت تند ** زخم بر ناقه نه بر صالح زند

صالح از یک‌دم که آرد با شکوه ** صد چنان ناقه بزاید متن کوه

دل همی گوید خموش و هوش دار ** ورنه درانید غیرت پود و تار 2650

غیرتش را هست صد حلم نهان ** ورنه سوزیدی به یک دم صد جهان

نخوت شاهی گرفتش جای پند ** تا دل خود را ز بند پند کند

که کنم بار رای هامان مشورت ** کوست پشت ملک و قطب مقدرت

مصطفی را رای‌زن صدیق رب ** رای‌زن بوجهل را شد بولهب

عرق جنسیت چنانش جذب کرد ** کان نصیحتها به پیشش گشت سرد 2655

جنس سوی جنس صد پره پرد ** بر خیالش بندها را بر درد

قصه‌ی آن زن کی طفل او بر سر ناودان غیژید و خطر افتادن بود و از علی کرم‌الله وجهه چاره جست

یک زنی آمد به پیش مرتضی ** گفت شد بر ناودان طفلی مرا

گرش می‌خوانم نمی‌آید به دست ** ور هلم ترسم که افتد او به پست

نیست عاقل تا که دریابد چون ما ** گر بگویم کز خطر سوی من آ

هم اشارت را نمی‌داند به دست ** ور بداند نشنود این هم به دست 2660

بس نمودم شیر و پستان را بدو ** او همی گرداند از من چشم و رو

از برای حق شمایید ای مهان ** دستگیر این جهان و آن جهان

زود درمان کن که می‌لرزد دلم ** که بدرد از میوه‌ی دل بسکلم

گفت طفلی را بر آور هم به بام ** تا ببیند جنس خود را آن غلام

سوی جنس آید سبک زان ناودان ** جنس بر جنس است عاشق جاودان 2665