هر دو سوزنده چو ذوزخ ضد نور ** هر دو چون دوزخ ز نور دل نفور

زانک دوزخ گوید ای مومن تو زود ** برگذر که نورت آتش را ربود

بگذر اى مومن كه نورت مىكشد ** آتشم را چون كه دامن مىكشد 2710

می‌رمد آن دوزخی از نور هم ** زانک طبع دوزخستش ای صنم

دوزخ از مومن گریزد آنچنان ** که گریزد مومن از دوزخ به جان

زانک جنس نار نبود نور او ** ضد نار آمد حقیقت نورجو

در حدیث آمدی که مومن در دعا ** چون امان خواهد ز دوزخ از خدا

دوزخ از وی هم امان خواهد به جان ** که خدایا دور دارم از فلان 2715

جاذبه‌ی جنسیتست اکنون ببین ** که تو جنس کیستی از کفر و دین

گر بهامان مایلی هامانیی ** ور به موسی مایلی سبحانیی

ور بهر و مایلی انگیخته ** نفس و عقلی هر دوان آمیخته

هر دو در جنگند هان و هان بکوش ** تا شود غالب معانی بر نقوش

در جهان جنگ شادی این بسست ** که ببینی بر عدو هر دم شکست 2720

آن ستیزه‌رو بسختی عاقبت ** گفت با هامان برای مشورت

وعده‌های آن کلیم‌الله را ** گفت و محرم ساخت آن گمراه را

مشورت کردن فرعون با وزیرش هامان در ایمان آوردن به موسی علیه‌السلام

گفت با هامان چون تنهااش بدید ** جست هامان و گریبان را درید

بانگها زد گریه‌ها کرد آن لعین ** کوفت دستار و کله را بر زمین

که چگونه گفت اندر روی شاه ** این چنین گستاخ آن حرف تباه 2725

جمله عالم را مسخر کرده تو ** کار را با بخت چون زر کرده تو

از مشارق وز مغارب بی‌لجاج ** سوی تو آرند سلطانان خراج

پادشاهان لب همی مالند شاد ** بر ستانه‌ی خاک تو این کیقباد

اسپ یاغی چون ببیند اسپ ما ** رو بگرداند گریزد بی عصا

تاکنون معبود و مسجود جهان ** بوده‌ای گردی کمینه‌ی بندگان 2730

در هزار آتش شدن زین خوشترست ** که خداوندی شود بنده‌پرست

نه بکش اول مرا ای شاه چین ** تا نبیند چشم من بر شاه این