گفت رو هر که غم دین برگزید ** باقی غمها خدا از وی برید

غالب آمد شاه و دادش دختری ** از نژاد صالحی خوش جوهری

در ملاحت خود نظیر خود نداشت ** چهره‌اش تابان‌تر از خورشید چاشت

حسن دختر این خصالش آنچنان ** کز نکویی می‌نگنجد در بیان 3140

صید دین کن تا رسد اندر تبع ** حسن و مال و جاه و بخت منتفع

آخرت قطار اشتر دان به ملک ** در تبع دنیاش هم‌چون پشم و پشک

پشم بگزینی شتر نبود ترا ** ور بود اشتر چه قیمت پشم را

چون بر آمد این نکاح آن شاه را ** با نژاد صالحان بی مرا

از قضا کمپیرکی جادو که بود ** عاشق شه‌زاده‌ی با حسن و جود 3145

جادوی کردش عجوزه‌ی کابلی ** کی برد زان رشک سحر بابلی

شه بچه شد عاشق کمپیر زشت ** تا عروس و آن عروسی را بهشت

یک سیه دیوی و کابولی زنی ** گشت به شه‌زاده ناگه ره‌زنی

آن نودساله عجوزی گنده کس ** نه خرد هشت آن ملک را و نه نس

تا به سالی بود شه‌زاده اسیر ** بوسه‌جایش نعل کفش گنده پیر 3150

صحبت کمپیر او را می‌درود ** تا ز کاهش نیم‌جانی مانده بود

دیگران از ضعف وی با درد سر ** او ز سکر سحر از خود بی‌خبر

این جهان بر شاه چون زندان شده ** وین پسر بر گریه‌شان خندان شده

شاه بس بیچاره شد در برد و مات ** روز و شب می‌کرد قربان و زکات

زانک هر چاره که می‌کرد آن پدر ** عشق کمپیرک همی‌شد بیشتر 3155

پس یقین گشتش که مطلق آن سریست ** چاره او را بعد از این لابه گریست

سجده می‌کرد او که هم فرمان تراست ** غیر حق بر ملک حق فرمان کراست

لیک این مسکین همی‌سوزد چو عود ** دست گیرش ای رحیم و ای ودود

تا ز یا رب یا رب و افغان شاه ** ساحری استاد پیش آمد ز راه

مستجاب شدن دعای پادشاه در خلاص پسرش از جادوی کابلی

او شنیده بود از دور این خبر ** که اسیر پیرزن گشت آن پسر 3160

کان عجوزه بود اندر جادوی ** بی‌نظیر و آمن از مثل و دوی