سجده می‌کرد او که هم فرمان تراست ** غیر حق بر ملک حق فرمان کراست

لیک این مسکین همی‌سوزد چو عود ** دست گیرش ای رحیم و ای ودود

تا ز یا رب یا رب و افغان شاه ** ساحری استاد پیش آمد ز راه

مستجاب شدن دعای پادشاه در خلاص پسرش از جادوی کابلی

او شنیده بود از دور این خبر ** که اسیر پیرزن گشت آن پسر 3160

کان عجوزه بود اندر جادوی ** بی‌نظیر و آمن از مثل و دوی

دست بر بالای دستست ای فتی ** در فن و در زور تا ذات خدا

منتهای دستها دست خداست ** بحر بی‌شک منتهای سیلهاست

هم ازو گیرند مایه ابرها ** هم بدو باشد نهایت سیل را

گفت شاهش کین پسر از دست رفت ** گفت اینک آمدم درمان زفت 3165

نیست همتا زال را زین ساحران ** جز من داهی رسیده زان کران

چون کف موسی به امر کردگار ** نک برآرم من ز سحر او دمار

که مرا این علم آمد زان طرف ** نه ز شاگردی سحر مستخف

آمدم تا بر گشایم سحر او ** تا نماند شاه‌زاده زردرو

سوی گورستان برو وقت سحور ** پهلوی دیوار هست اسپید گور 3170

سوی قبله باز کاو آنجای را ** تا ببینی قدرت و صنع خدا

بس درازست این حکایت تو ملول ** زبده را گویم رها کردم فضول

آن گره‌های گران را بر گشاد ** پس ز محنت پور شه را راه داد

آن پسر با خویش آمد شد دوان ** سوی تخت شاه با صد امتحان

سجده کرد و بر زمین می‌زد ذقن ** در بغل کرده پسر تیغ و کفن 3175

شاه آیین بست و اهل شهر شاد ** وآن عروس ناامید بی‌مراد

عالم از سر زنده گشت و پر فروز ** ای عجب آن روز روز امروز روز

یک عروسی کرد شاه او را چنان ** که جلاب قند بد پیش سگان

جادوی کمپیر از غصه بمرد ** روی و خوی زشت فا مالک سپرد

شاه‌زاده در تعجب مانده بود ** کز من او عقل و نظر چون در ربود 3180

نو عروسی دید هم‌چون ماه حسن ** که همی زد بر ملیحان راه حسن