پس قیامت نقد حال تو بود ** پیش تو چرخ و زمین مبدل شود

من که صلحم دایما با این پدر ** این جهان چون جنتستم در نظر

هر زمان نو صورتی و نو جمال ** تا ز نو دیدن فرو میرد ملال

من همی‌بینم جهان را پر نعیم ** آبها از چشمه‌ها جوشان مقیم 3265

بانگ آبش می‌رسد در گوش من ** مست می‌گردد ضمیر و هوش من

شاخه‌ها رقصان شده چون تایبان ** برگها کف‌زن مثال مطربان

برق آیینه‌ست لامع از نمد ** گر نماید آینه تا چون بود

از هزاران می‌نگویم من یکی ** ز آنک آکندست هر گوش از شکی

پیش وهم این گفت مژده دادنست ** عقل گوید مژده چه نقد منست 3270

قصه‌ی فرزندان عزیر علیه‌السلام کی از پدر احوال پدر می‌پرسیدند می‌گفت آری دیدمش می‌آید بعضی شناختندش بیهوش شدند بعضی نشناختند می‌گفتند خود مژده‌ای داد این بیهوش شدن چیست

هم‌چو پوران عزیز اندر گذر ** آمده پرسان ز احوال پدر

گشته ایشان پیر و باباشان جوان ** پس پدرشان پیش آمد ناگهان

پس بپرسیدند ازو کای ره‌گذر ** از عزیر ما عجب داری خبر

که کسی‌مان گفت که امروز آن سند ** بعد نومیدی ز بیرون می‌رسد

گفت آری بعد من خواهد رسید ** آن یکی خوش شد چو این مژده شنید 3275

بانگ می‌زد کای مبشر باش شاد ** وان دگر بشناخت بیهوش اوفتاد

که چه جای مژده است ای خیره‌سر ** که در افتادیم در کان شکر

وهم را مژده‌ست و پیش عقل نقد ** ز انک چشم وهم شد محجوب فقد

کافران را درد و مومن را بشیر ** لیک نقد حال در چشم بصیر

زانک عاشق در دم نقدست مست ** لاجرم از کفر و ایمان برترست 3280

کفر و ایمان هر دو خود دربان اوست ** کوست مغز و کفر و دین او را دو پوست

کفر قشر خشک رو بر تافته ** باز ایمان قشر لذت یافته

قشرهای خشک را جا آتش است ** قشر پیوسته به مغز جان خوش است

مغز خود از مرتبه‌ی خوش برترست ** برترست از خوش که لذت گسترست

این سخن پایان ندارد باز گرد ** تا برآرد موسیم از بحر گرد 3285

درخور عقل عوام این گفته شد ** از سخن باقی آن بنهفته شد