عقل رنجور آردش سوی طبیب ** لیک نبود در دوا عقلش مصیب

نک شیاطین سوی گردون می‌شدند ** گوش بر اسرار بالا می‌زدند

می‌ربودند اندکی زان رازها ** تا شهب می‌راندشان زود از سما 3325

که روید آنجا رسولی آمدست ** هر چه می‌خواهید زو آید به دست

گر همی‌جویید در بی‌بها ** ادخلوا الابیات من ابوابها

می‌زن آن حلقه‌ی در و بر باب بیست ** از سوی بام فلکتان راه نیست

نیست حاجتتان بدین راه دراز ** خاکیی را داده‌ایم اسرار راز

پیش او آیید اگر خاین نیید ** نیشکر گردید ازو گرچه نیید 3330

سبزه رویاند ز خاکت آن دلیل ** نیست کم از سم اسپ جبرئیل

سبزه گردی تازه گردی در نوی ** گر توخاک اسپ جبریلی شوی

سبزه‌ی جان‌بخش که آن را سامری ** کرد در گوساله تا شد گوهری

جان گرفت و بانگ زد زان سبزه او ** آنچنان بانگی که شد فتنه‌ی عدو

گر امین آیید سوی اهل راز ** وا رهید از سر کله مانند باز 3335

سر کلاه چشم‌بند گوش‌بند ** که ازو بازست مسکین و نژند

زان کله مر چشم بازان را سدست ** که همه میلش سوی جنس خودست

چون برید از جنس با شه گشت یار ** بر گشاید چشم او را بازدار

راند دیوان را حق از مرصاد خویش ** عقل جزوی را ز استبداد خویش

که سری کم کن نه‌ای تو مستبد ** بلک شاگرد دلی و مستعد 3340

رو بر دل رو که تو جزو دلی ** هین که بنده‌ی پادشاه عادلی

بندگی او به از سلطانیست ** که انا خیر دم شیطانیست

فرق بین و برگزین تو ای حبیس ** بندگی آدم از کبر بلیس

گفت آنک هست خورشید ره او ** حرف طوبی هر که ذلت نفسه

سایه‌ی طوبی ببین وخوش بخسپ ** سر بنه در سایه بی‌سرکش بخسپ 3345

ظل ذلت نفسه خوش مضجعیست ** مستعد آن صفا و مهجعیست

گر ازین سایه روی سوی منی ** زود طاغی گردی و ره گم کنی

بیان آنک یا ایها الذین آمنوا لا تقدموا بین یدی الله و رسوله چون نبی نیستی ز امت باش چونک سلطان نه‌ای رعیت باش پس رو خاموش باش از خود زحمتی و رایی متراش