گر امین آیید سوی اهل راز ** وا رهید از سر کله مانند باز

گر امین آیید سوی اهل راز ** وا رهید از سر کله مانند باز 3335

سر کلاه چشم‌بند گوش‌بند ** که ازو بازست مسکین و نژند

زان کله مر چشم بازان را سدست ** که همه میلش سوی جنس خودست

چون برید از جنس با شه گشت یار ** بر گشاید چشم او را بازدار

راند دیوان را حق از مرصاد خویش ** عقل جزوی را ز استبداد خویش

که سری کم کن نه‌ای تو مستبد ** بلک شاگرد دلی و مستعد 3340

رو بر دل رو که تو جزو دلی ** هین که بنده‌ی پادشاه عادلی

بندگی او به از سلطانیست ** که انا خیر دم شیطانیست

فرق بین و برگزین تو ای حبیس ** بندگی آدم از کبر بلیس

گفت آنک هست خورشید ره او ** حرف طوبی هر که ذلت نفسه

سایه‌ی طوبی ببین وخوش بخسپ ** سر بنه در سایه بی‌سرکش بخسپ 3345

ظل ذلت نفسه خوش مضجعیست ** مستعد آن صفا و مهجعیست

گر ازین سایه روی سوی منی ** زود طاغی گردی و ره گم کنی

بیان آنک یا ایها الذین آمنوا لا تقدموا بین یدی الله و رسوله چون نبی نیستی ز امت باش چونک سلطان نه‌ای رعیت باش پس رو خاموش باش از خود زحمتی و رایی متراش

پس برو خاموش باش از انقیاد ** زیر ظل امر شیخ و اوستاد

ورنه گر چه مستعد و قابلی ** مسخ گردی تو ز لاف کاملی

هم ز استعداد وا مانی اگر ** سر کشی ز استاد راز و با خبر 3350

صبر کن در موزه دوزی تو هنوز ** ور بوی بی‌صبر گردی پاره‌دوز

کهنه‌دوزان گر بدیشان صبر و حلم ** جمله نودوزان شدندی هم به علم

بس بکوشی و بخر از کلال ** هم تو گویی خویش کالعقل عقال

هم‌چو آن مرد مفلسف روز مرگ ** عقل را می‌دید بس بی‌بال و برگ

بی‌غرض می‌کرد آن دم اعتراف ** کز ذکاوت راندیم اسپ از گزاف 3355

از غروری سر کشیدیم از رجال ** آشنا کردیم در بحر خیال

آشنا هیچست اندر بحر روح ** نیست اینجا چاره جز کشتی نوح

این چنین فرمود این شاه رسل ** که منم کشتی درین دریای کل

یا کسی کو در بصیرتهای من ** شد خلیفه‌ی راستی بر جای من