کی طفیل من شوی در اغتراف ** چون ترا کفریست هم‌چون کوه قاف

کی طفیل من شوی در اغتراف ** چون ترا کفریست هم‌چون کوه قاف 3450

کوه در سوراخ سوزن کی رود ** جز مگر که آن رشته‌ی یکتا شود

کوه را که کن به استغفار و خوش ** جام مغفوران بگیر و خوش بکش

تو بدین تزویر چون نوشی از آن ** چون حرامش کرد حق بر کافران

خالق تزویر تزویر ترا ** کی خرد ای مفتری مفترا

آل موسی شو که حیلت سود نیست ** حیله‌ات باد تهی پیمودنیست 3455

زهره دارد آب کز امر صمد ** گردد او با کافران آبی کند

یا تو پنداری که تو نان می‌خوری ** زهر مار و کاهش جان می‌خوری

نان کجا اصلاح آن جانی کند ** کو دل از فرمان جانان بر کند

یا تو پنداری که حرف مثنوی ** چون بخوانی رایگانش بشنوی

یا کلام حکمت و سر نهان ** اندر آید زغبه در گوش و دهان 3460

اندر آید لیک چون افسانه‌ها ** پوست بنماید نه مغز دانه‌ها

در سر و رو در کشیده چادری ** رو نهان کرده ز چشمت دلبری

شاه‌نامه یا کلیله پیش تو ** هم‌چنان باشد که قرآن از عتو

فرق آنگه باشد از حق و مجاز ** که کند کحل عنایت چشم باز

ورنه پشک و مشک پیش اخشمی ** هر دو یکسانست چون نبود شمی 3465

خویشتن مشغول کردن از ملال ** باشدش قصد از کلام ذوالجلال

کاتش وسواس را و غصه را ** زان سخن بنشاند و سازد دوا

بهر این مقدار آتش شاندن ** آب پاک و بول یکسان شدن به فن

آتش وسواس را این بول و آب ** هر دو بنشانند هم‌چون وقت خواب

لیک گر واقف شوی زین آب پاک ** که کلام ایزدست و روحناک 3470

نیست گردد وسوسه کلی ز جان ** دل بیابد ره به سوی گلستان

زانک در باغی و در جویی پرد ** هر که از سر صحف بویی برد

یا تو پنداری که روی اولیا ** آنچنان که هست می‌بینیم ما

در تعجب مانده پیغامبر از آن ** چون نمی‌بینند رویم مومنان