هر جدی هزلست پیش هازلان ** هزلها جدست پیش عاقلان

کاهلان امرودبن جویند لیک ** تا بدان امرودبن راهیست نیک 3560

نقل کن ز امرودبن که اکنون برو ** گشته‌ای تو خیره‌چشم و خیره‌رو

این منی و هستی اول بود ** که برو دیده کژ و احول بود

چون فرود آیی ازین امرودبن ** کژ نماند فکرت و چشم و سخن

یک درخت بخت بینی گشته این ** شاخ او بر آسمان هفتمین

چون فرود آیی ازو گردی جدا ** مبدلش گرداند از رحمت خدا 3565

زین تواضع که فرود آیی خدا ** راست بینی بخشد آن چشم ترا

راست بینی گر بدی آسان و زب ** مصطفی کی خواستی آن را ز رب

گفت بنما جزو جزو از فوق و پست ** آنچنان که پیش تو آن جزو هست

بعد از آن بر رو بر آن امرودبن ** که مبدل گشت و سبز از امر کن

چون درخت موسوی شد این درخت ** چون سوی موسی کشانیدی تو رخت 3570

آتش او را سبز و خرم می‌کند ** شاخ او انی انا الله می‌زند

زیر ظلش جمله حاجاتت روا ** این چنین باشد الهی کیمیا

آن منی و هستیت باشد حلال ** که درو بینی صفات ذوالجلال

شد درخت کژ مقوم حق‌نما ** اصله ثابت و فرعه فی‌السما

باقی قصه‌ی موسی علیه‌السلام

که آمدش پیغام از وحی مهم ** که کژی بگذار اکنون فاستقم 3575

این درخت تن عصای موسیست ** که امرش آمد که بیندازش ز دست

تا ببینی خیر او و شر او ** بعد از آن بر گیر او را ز امر هو

پیش از افکندن نبود او غیر چوب ** چون به امرش بر گرفتی گشت خوب

اول او بد برگ‌افشان بره را ** گشت معجز آن گروه غره را

گشت حاکم بر سر فرعونیان ** آبشان خون کرد و کف بر سر زنان 3580

از مزارعشان برآمد قحط و مرگ ** از ملخهایی که می‌خوردند برگ

تا بر آمد بی‌خود از موسی دعا ** چون نظر افتادش اندر منتها

کین همه اعجاز و کوشیدن چراست ** چون نخواهند این جماعت گشت راست