امتحانش گر کنی در راه دین ** هم تو گردی ممتحن ای بی‌یقین

امتحانش گر کنی در راه دین ** هم تو گردی ممتحن ای بی‌یقین 375

جرات و جهلت شود عریان و فاش ** او برهنه کی شود زان افتتاش

گر بیاید ذره سنجد کوه را ** بر درد زان که ترازوش ای فتی

کز قیاس خود ترازو می‌تند ** مرد حق را در ترازو می‌کند

چون نگنجد او به میزان خرد ** پس ترازوی خرد را بر درد

امتحان هم‌چون تصرف دان درو ** تو تصرف بر چنان شاهی مجو 380

چه تصرف کرد خواهد نقشها ** بر چنان نقاش بهر ابتلا

امتحانی گر بدانست و بدید ** نی که هم نقاش آن بر وی کشید

چه قدر باشد خود این صورت که بست ** پیش صورتها که در علم ویست

وسوسه‌ی این امتحان چون آمدت ** بخت بد دان کمد و گردن زدت

چون چنین وسواس دیدی زود زود ** با خدا گرد و در آ اندر سجود 385

سجده گه را تر کن از اشک روان ** کای خدا تو وا رهانم زین گمان

آن زمان کت امتحان مطلوب شد ** مسجد دین تو پر خروب شد

قصه‌ی مسجد اقصی و خروب و عزم کردن داود علیه‌السلام پیش از سلیمان علیه‌السلام بر بنای آن مسجد

چون درآمد عزم داودی به تنگ ** که بسازد مسجد اقصی به سنگ

وحی کردش حق که ترک این بخوان ** که ز دستت برنیاید این مکان

نیست در تقدیر ما آنک تو این ** مسجد اقصی بر آری ای گزین 390

گفت جرمم چیست ای دانای راز ** که مرا گویی که مسجد را مساز

گفت بی‌جرمی تو خونها کرده‌ای ** خون مظلومان بگردن برده‌ای

که ز آواز تو خلقی بی‌شمار ** جان بدادند و شدند آن را شکار

خون بسی رفتست بر آواز تو ** بر صدای خوب جان‌پرداز تو

گفت مغلوب تو بودم مست تو ** دست من بر بسته بود از دست تو 395

نه که هر مغلوب شه مرحوم بود ** نه که المغلوب کالمعدوم بود

گفت این مغلوب معدومیست کو ** جز به نسبت نیست معدوم ایقنوا

این چنین معدوم کو از خویش رفت ** بهترین هستها افتاد و زفت

او به نسبت با صفات حق فناست ** در حقیقت در فنا او را بقاست