جمع گفتم جانهاشان من به اسم ** کان یکی جان صد بود نسبت به جسم

جمع گفتم جانهاشان من به اسم ** کان یکی جان صد بود نسبت به جسم 415

هم‌چو آن یک نور خورشید سما ** صد بود نسبت بصحن خانه‌ها

لیک یک باشد همه انوارشان ** چونک برگیری تو دیوار از میان

چون نماند خانه‌ها را قاعده ** مومنان مانند نفس واحده

فرق و اشکالات آید زین مقال ** زانک نبود مثل این باشد مثال

فرقها بی‌حد بود از شخص شیر ** تا به شخص آدمی‌زاد دلیر 420

لیک در وقت مثال ای خوش‌نظر ** اتحاد از روی جانبازی نگر

کان دلیر آخر مثال شیر بود ** نیست مثل شیر در جمله‌ی حدود

متحد نقشی ندارد این سرا ** تا که مثلی وا نمایم من ترا

هم مثال ناقصی دست آورم ** تا ز حیرانی خرد را وا خرم

شب بهر خانه چراغی می‌نهند ** تا به نور آن ز ظلمت می‌رهند 425

آن چراغ این تن بود نورش چو جان ** هست محتاج فتیل و این و آن

آن چراغ شش فتیله‌ی این حواس ** جملگی بر خواب و خور دارد اساس

بی‌خور و بی‌خواب نزید نیم دم ** با خور و با خواب نزید نیز هم

بی‌فتیل و روغنش نبود بقا ** با فتیل و روغن او هم بی‌وفا

زانک نور علتی‌اش مرگ‌جوست ** چون زید که روز روشن مرگ اوست 430

جمله حسهای بشر هم بی‌بقاست ** زانک پیش نور روز حشر لاست

نور حس و جان بابایان ما ** نیست کلی فانی و لا چون گیا

لیک مانند ستاره و ماهتاب ** جمله محوند از شعاع آفتاب

آنچنان که سوز و درد زخم کیک ** محو گردد چون در آید مار الیک

آنچنان که عور اندر آب جست ** تا در آب از زخم زنبوران برست 435

می‌کند زنبور بر بالا طواف ** چون بر آرد سر ندارندش معاف

آب ذکر حق و زنبور این زمان ** هست یاد آن فلانه وان فلان

دم بخور در آب ذکر و صبر کن ** تا رهی از فکر و وسواس کهن

بعد از آن تو طبع آن آب صفا ** خود بگیری جملگی سر تا به پا