این بنا ز آب و گل مرده بدست ** وان بنا از طاعت زنده شدست

این به اصل خویش ماند پرخلل ** وان به اصل خود که علمست و عمل

هم سریر و قصر و هم تاج و ثیاب ** با بهشتی در سال و در جواب

فرش بی‌فراش پیچیده شود ** خانه بی‌مکناس روبیده شود

خانه‌ی دل بین ز غم ژولیده شد ** بی‌کناس از توبه‌ای روبیده شد 480

تخت او سیار بی‌حمال شد ** حلقه و در مطرب و قوال شد

هست در دل زندگی دارالخلود ** در زبانم چون نمی‌آید چه سود

چون سلیمان در شدی هر بامداد ** مسجد اندر بهر ارشاد عباد

پند دادی گه بگفت و لحن و ساز ** گه به فعل اعنی رکوعی یا نماز

پند فعلی خلق را جذاب‌تر ** که رسد در جان هر باگوش و کر 485

اندر آن وهم امیری کم بود ** در حشم تاثیر آن محکم بود

قصه‌ی آغاز خلافت عثمان رضی الله عنه و خطبه‌ی وی در بیان آنک ناصح فعال به فعل به از ناصح قوال به قول

قصه‌ی عثمان که بر منبر برفت ** چون خلافت یافت بشتابید تفت

منبر مهتر که سه‌پایه بدست ** رفت بوبکر و دوم پایه نشست

بر سوم پایه عمر در دور خویش ** از برای حرمت اسلام و کیش

دور عثمان آمد او بالای تخت ** بر شد و بنشست آن محمودبخت 490

پس سالش کرد شخصی بوالفضول ** که آن دو ننشستند بر جای رسول

پس تو چون جستی ازیشان برتری ** چون برتبت تو ازیشان کمتری

گفت اگر پایه‌ی سوم را بسپرم ** وهم آید که مثال عمرم

بر دوم پایه شوم من جای‌جو ** گویی بوبکرست و این هم مثل او

هست این بالا مقام مصطفی ** وهم مثلی نیست با آن شه مرا 495

بعد از آن بر جای خطبه آن ودود ** تا به قرب عصر لب‌خاموش بود

زهره نه کس را که گوید هین بخوان ** یا برون آید ز مسجد آن زمان

هیبتی بنشسته بد بر خاص و عام ** پر شده نور خدا آن صحن و بام

هر که بینا ناظر نورش بدی ** کور زان خورشید هم گرم آمدی

پس ز گرمی فهم کردی چشم کور ** که بر آمد آفتابی بی‌فتور 500