در زمان دیدم که زر شد هیزمش ** هم‌چو آتش بر زمین می‌تافت خوش

من در آن بی‌خود شدم تا دیرگه ** چونک با خویش آمدم من از وله 705

بعد از آن گفت ای خداگر آن کبار ** بس غیورند و گریزان ز اشتهار

باز این را بند هیزم ساز زود ** بی‌توقف هم بر آن حالی که بود

در زمان هیزم شد آن اغصان زر ** مست شد در کار او عقل و نظر

بعد از آن برداشت هیزم را و رفت ** سوی شهر از پیش من او تیز و تفت

خواستم تا در پی آن شه روم ** پرسم از وی مشکلات و بشنوم 710

بسته کرد آن هیبت او مر مرا ** پیش خاصان ره نباشد عامه را

ور کسی را ره شود گو سر فشان ** کان بود از رحمت و از جذبشان

پس غنیمت دار آن توفیق را ** چون بیابی صحبت صدیق را

نه چو آن ابله که یابد قرب شاه ** سهل و آسان در فتد آن دم ز راه

چون ز قربانی دهندش بیشتر ** پس بگوید ران گاوست این مگر 715

نیست این از ران گاو ای مفتری ** ران گاوت می‌نماید از خری

بذل شاهانه‌ست این بی رشوتی ** بخشش محضست این از رحمتی

تحریض سلیمان علیه‌السلام مر رسولان را بر تعجیل به هجرت بلقیس بهر ایمان

هم‌چنان که شه سلیمان در نبرد ** جذب خیل و لشکر بلقیس کرد

که بیایید ای عزیزان زود زود ** که برآمد موجها از بحر جود

سوی ساحل می‌فشاند بی‌خطر ** جوش موجش هر زمانی صد گهر 720

الصلا گفتیم ای اهل رشاد ** کین زمان رضوان در جنت گشاد

پس سلیمان گفت ای پیکان روید ** سوی بلقیس و بدین دین بگروید

پس بگوییدش بیا اینجا تمام ** زود که ان الله یدعوا بالسلام

هین بیا ای طالب دولت شتاب ** که فتوحست این زمان و فتح باب

ای که تو طالب نه‌ای تو هم بیا ** تا طلب یابی ازین یار وفا 725

سبب هجرت ابراهیم ادهم قدس الله سره و ترک ملک خراسان

ملک برهم زن تو ادهم‌وار زود ** تا بیابی هم‌چو او ملک خلود

خفته بود آن شه شبانه بر سریر ** حارسان بر بام اندر دار و گیر

قصد شه از حارسان آن هم نبود ** که کند زان دفع دزدان و رنود