گشت حیران آن حلیمه زان صدا ** نه کسی در پیش نه سوی قفا

شش جهت خالی ز صورت وین ندا ** شد پیاپی آن ندا را جان فدا 925

مصطفی را بر زمین بنهاد او ** تا کند آن بانگ خوش را جست و جو

چشم می‌انداخت آن دم سو به سو ** که کجا است این شه اسرارگو

کین چنین بانگ بلند از چپ و راست ** می‌رسد یا رب رساننده کجاست

چون ندید او خیره و نومید شد ** جسم لرزان هم‌چو شاخ بید شد

باز آمد سوی آن طفل رشید ** مصطفی را بر مکان خود ندید 930

حیرت اندر حیرت آمد بر دلش ** گشت بس تاریک از غم منزلش

سوی منزلها دوید و بانگ داشت ** که کی بر دردانه‌ام غارت گماشت

مکیان گفتند ما را علم نیست ** ما ندانستیم که آنجا کودکیست

ریخت چندان اشک و کرد او بس فغان ** که ازو گریان شدند آن دیگران

سینه کوبان آن چنان بگریست خوش ** که اختران گریان شدند از گریه‌اش 935

حکایت آن پیر عرب کی دلالت کرد حلیمه را به استعانت به بتان

پیرمردی پیشش آمد با عصا ** کای حلیمه چه فتاد آخر ترا

که چنین آتش ز دل افروختی ** این جگرها را ز ماتم سوختی

گفت احمد را رضیعم معتمد ** پس بیاوردم که بسپارم به جد

چون رسیدم در حطیم آوازها ** می‌رسید و می‌شنیدم از هوا

من چو آن الحان شنیدم از هوا ** طفل را بنهادم آنجا زان صدا 940

تا ببینم این ندا آواز کیست ** که ندایی بس لطیف و بس شهیست

نه از کسی دیدم بگرد خود نشان ** نه ندا می منقطع شد یک زمان

چونک واگشتم ز حیرتهای دل ** طفل را آنجا ندیدم وای دل

گفتش ای فرزند تو انده مدار ** که نمایم مر ترا یک شهریار

که بگوید گر بخواهد حال طفل ** او بداند منزل و ترحال طفل 945

پس حلیمه گفت ای جانم فدا ** مر ترا ای شیخ خوب خوش‌ندا

هین مرا بنمای آن شاه نظر ** کش بود از حال طفل من خبر

برد او را پیش عزی کین صنم ** هست در اخبار غیبی مغتنم