این عجب قرنیست بر روی زمین ** پیر گشتم من ندیدم جنس این

زین رسالت سنگها چون ناله داشت ** تا چه خواهد بر گنه کاران گماشت 980

سنگ بی‌جرمست در معبودیش ** تو نه‌ای مضطر که بنده بودیش

او که مضطر این چنین ترسان شدست ** تا که بر مجرم چه‌ها خواهند بست

خبر یافتن جد مصطفی عبدالمطلب از گم کردن حلیمه محمد را علیه‌السلام و طالب شدن او گرد شهر و نالیدن او بر در کعبه و از حق درخواستن و یافتن او محمد را علیه‌السلام

چون خبر یابید جد مصطفی ** از حلیمه وز فغانش بر ملا

وز چنان بانگ بلند و نعره‌ها ** که بمیلی می‌رسید از وی صدا

زود عبدالمطلب دانست چیست ** دست بر سینه همی‌زد می‌گریست 985

آمد از غم بر در کعبه بسوز ** کای خبیر از سر شب وز راز روز

خویشتن را من نمی‌بینم فنی ** تا بود هم‌راز تو هم‌چون منی

خویشتن را من نمی‌بینم هنر ** تا شوم مقبول این مسعود در

یا سر و سجده‌ی مرا قدری بود ** یا باشکم دولتی خندان شود

لیک در سیمای آن در یتیم ** دیده‌ام آثار لطفت ای کریم 990

که نمی‌ماند به ما گرچه ز ماست ** ما همه مسیم و احمد کیمیاست

آن عجایبها که من دیدم برو ** من ندیدم بر ولی و بر عدو

آنک فضل تو درین طفلیش داد ** کس نشان ندهد به صد ساله جهاد

چون یقین دیدم عنایتهای تو ** بر وی او دریست از دریای تو

من هم او را می شفیع آرم به تو ** حال او ای حال‌دان با من بگو 995

از درون کعبه آمد بانگ زود ** که هم‌اکنون رخ به تو خواهد نمود

با دو صد اقبال او محظوظ ماست ** با دو صد طلب ملک محفوظ ماست

ظاهرش را شهره‌ی گیهان کنیم ** باطنش را از همه پنهان کنیم

زر کان بود آب و گل ما زرگریم ** که گهش خلخال و گه خاتم بریم

گه حمایلهای شمشیرش کنیم ** گاه بند گردن شیرش کنیم 1000

گه ترنج تخت بر سازیم ازو ** گاه تاج فرقهای ملک‌جو

عشقها داریم با این خاک ما ** زانک افتادست در قعده‌ی رضا

گه چنین شاهی ازو پیدا کنیم ** گه هم او را پیش شه شیدا کنیم