بر سرت ریزیم ما بهر جزا ** که شهیدیم آمده اندر غزا

تا بدانی که خدای پاک را ** بندگان هستند پر حمله و مری

سبلت تزویر دنیا بر کنند ** خیمه را بر باروی نصرت زنند

این شهیدان باز نو غازی شدند ** وین اسیران باز بر نصرت زدند 1015

سر برآوردند باز از نیستی ** که ببین ما را گر اکمه نیستی

تا بدانی در عدم خورشیدهاست ** وآنچ اینجا آفتاب آنجا سهاست

در عدم هستی برادر چون بود ** ضد اندر ضد چون مکنون بود

یخرج الحی من المیت بدان ** که عدم آمد امید عابدان

مرد کارنده که انبارش تهیست ** شاد و خوش نه بر امید نیستیست 1020

که بروید آن ز سوی نیستی ** فهم کن گر واقف معنیستی

دم به دم از نیستی تو منتظر ** که بیابی فهم و ذوق آرام و بر

نیست دستوری گشاد این راز را ** ورنه بغدادی کنم ابخاز را

پس خزانه‌ی صنع حق باشد عدم ** که بر آرد زو عطاها دم به دم

مبدع آمد حق و مبدع آن بود ** که برآرد فرع بی‌اصل و سند 1025

مثال عالم هست نیست‌نما و عالم نیست هست‌نما

نیست را بنمود هست و محتشم ** هست را بنمود بر شکل عدم

بحر را پوشید و کف کرد آشکار ** باد را پوشید و بنمودت غبار

چون مناره‌ی خاک پیچان در هوا ** خاک از خود چون برآید بر علا

خاک را بینی به بالا ای علیل ** باد را نی جز به تعریف دلیل

کف همی‌بینی روانه هر طرف ** کف بی‌دریا ندارد منصرف 1030

کف به حس بینی و دریا از دلیل ** فکر پنهان آشکارا قال و قیل

نفی را اثبات می‌پنداشتیم ** دیده‌ی معدوم‌بینی داشتیم

دیده‌ای که اندر نعاسی شد پدید ** کی تواند جز خیال و نیست دید

لاجرم سرگشته گشتیم از ضلال ** چون حقیقت شد نهان پیدا خیال

این عدم را چون نشاند اندر نظر ** چون نهان کرد آن حقیقت از بصر 1035

آفرین ای اوستاد سحرباف ** که نمودی معرضان را درد صاف