بحر را پوشید و کف کرد آشکار ** باد را پوشید و بنمودت غبار

چون مناره‌ی خاک پیچان در هوا ** خاک از خود چون برآید بر علا

خاک را بینی به بالا ای علیل ** باد را نی جز به تعریف دلیل

کف همی‌بینی روانه هر طرف ** کف بی‌دریا ندارد منصرف 1030

کف به حس بینی و دریا از دلیل ** فکر پنهان آشکارا قال و قیل

نفی را اثبات می‌پنداشتیم ** دیده‌ی معدوم‌بینی داشتیم

دیده‌ای که اندر نعاسی شد پدید ** کی تواند جز خیال و نیست دید

لاجرم سرگشته گشتیم از ضلال ** چون حقیقت شد نهان پیدا خیال

این عدم را چون نشاند اندر نظر ** چون نهان کرد آن حقیقت از بصر 1035

آفرین ای اوستاد سحرباف ** که نمودی معرضان را درد صاف

ساحران مهتاب پیمایند زود ** پیش بازرگان و زر گیرند سود

سیم بربایند زین گون پیچ پیچ ** سیم از کف رفته و کرباس هیچ

این جهان جادوست ما آن تاجریم ** که ازو مهتاب پیموده خریم

گز کند کرباس پانصد گز شتاب ** ساحرانه او ز نور ماهتاب 1040

چون ستد او سیم عمرت ای رهی ** سیم شد کرباس نی کیسه تهی

قل اعوذت خواند باید کای احد ** هین ز نفاثات افغان وز عقد

می‌دمند اندر گره آن ساحرات ** الغیاث المستغاث از برد و مات

لیک بر خوان از زبان فعل نیز ** که زبان قول سستست ای عزیز

در زمانه مر ترا سه همره‌اند ** آن یکی وافی و این دو غدرمند 1045

آن یکی یاران و دیگر رخت و مال ** وآن سوم وافیست و آن حسن الفعال

مال ناید با تو بیرون از قصور ** یار آید لیک آید تا به گور

چون ترا روز اجل آید به پیش ** یار گوید از زبان حال خویش

تا بدینجا بیش همره نیستم ** بر سر گورت زمانی بیستم

فعل تو وافیست زو کن ملتحد ** که در آید با تو در قعر لحد 1050

در تفسیر قول مصطفی علیه‌السلام لا بد من قرین یدفن معک و هو حی و تدفن معه و انت میت ان کان کریما اکرمک و ان کان لیما اسلمک و ذلک القرین عملک فاصلحه ما استطعت صدق رسول‌الله

پس پیمبر گفت بهر این طریق ** باوفاتر از عمل نبود رفیق