ما از آنجا آمدیم اینجا غریب ** تو چرا مخصوص باشی ای ادیب

نه شما چون طفل خفته آمدیت ** بی‌خبر از راه وز منزل بدیت

از منازل خفته بگذشتید و مست ** بی‌خبر از راه و از بالا و پست 1125

ما به بیداری روان گشتیم و خوش ** از ورای پنج و شش تا پنج و شش

دیده منزلها ز اصل و از اساس ** چون قلاووز آن خبیر و ره‌شناس

شاه را گفتند اشکنجه‌ش بکن ** تا نگوید جنس او هیچ این سخن

شاه دیدش بس نزار و بس ضعیف ** که به یک سیلی بمیرد آن نحیف

کی توان او را فشردن یا زدن ** که چو شیشه گشته است او را بدن 1130

لیک با او گویم از راه خوشی ** که چرا داری تو لاف سر کشی

که درشتی ناید اینجا هیچ کار ** هم به نرمی سر کند از غار مار

مردمان را دور کرد از گرد وی ** شه لطیفی بود و نرمی ورد وی

پس نشاندش باز پرسیدش ز جا ** که کجا داری معاش و ملتجی

گفت ای شه هستم از دار السلام ** آمده از ره درین دار الملام 1135

نه مرا خانه‌ست و نه یک همنشین ** خانه کی کردست ماهی در زمین

باز شه از روی لاغش گفت باز ** که چه خوردی و چه داری چاشت‌ساز

اشتهی داری چه خوردی بامداد ** که چنین سرمستی و پر لاف و باد

گفت اگر نانم بدی خشک و طری ** کی کنیمی دعوی پیغامبری

دعوی پیغامبری با این گروه ** هم‌چنان باشد که دل جستن ز کوه 1140

کس ز کوه و سنگ عقل و دل نجست ** فهم و ضبط نکته‌ی مشکل نجست

هر چه گویی باز گوید که همان ** می‌کند افسوس چون مستهزیان

از کجا این قوم و پیغام از کجا ** از جمادی جان کرا باشد رجا

گر تو پیغام زنی آری و زر ** پیش تو بنهند جمله سیم و سر

که فلان جا شاهدی می‌خواندت ** عاشق آمد بر تو او می‌داندت 1145

ور تو پیغام خدا آری چو شهد ** که بیا سوی خدا ای نیک‌عهد

از جهان مرگ سوی برگ رو ** چون بقا ممکن بود فانی مشو