رو ترش کرد و دو دیده پر ز نم ** لب فرو مالید یعنی صایمم

در کف او نرمه جاروبی که من ** خانه را می‌روفتم بهر عطن

چونک باع جاروب در را وا گشاد ** گفت خاتون زیر لب کای اوستاد

رو ترش کردی و جاروبی به کف ** چیست آن خر برگسسته از علف 1355

نیم کاره و خشمگین جنبان ذکر ** ز انتظار تو دو چشمش سوی در

زیر لب گفت این نهان کرد از کنیز ** داشتش آن دم چو بی‌جرمان عزیز

بعد از آن گفتش که چادر نه به سر ** رو فلان خانه ز من پیغام بر

این چنین گو وین چنین کن وآنچنان ** مختصر کردم من افسانه‌ی زنان

آنچ مقصودست مغز آن بگیر ** چون براهش کرد آن زال ستیر 1360

بود از مستی شهوت شادمان ** در فرو بست و همی‌گفت آن زمان

یافتم خلوت زنم از شکر بانگ ** رسته‌ام از چار دانگ و از دو دانگ

از طرب گشته بزان زن هزار ** در شرار شهوت خر بی‌قرار

چه بزان که آن شهوت او را بز گرفت ** بز گرفتن گیج را نبود شگفت

میل شهوت کر کند دل را و کور ** تا نماید خر چو یوسف نار نور 1365

ای بسا سرمست نار و نارجو ** خویشتن را نور مطلق داند او

جز مگر بنده‌ی خدا یا جذب حق ** با رهش آرد بگرداند ورق

تا بداند که آن خیال ناریه ** در طریقت نیست الا عاریه

زشتها را خوب بنماید شره ** نیست چون شهوت بتر ز آفتاب ره

صد هزاران نام خوش را کرد ننگ ** صد هزاران زیرکان را کرد دنگ 1370

چون خری را یوسف مصری نمود ** یوسفی را چون نماید آن جهود

بر تو سرگین را فسونش شهد کرد ** شهد را خود چون کند وقت نبرد

شهوت از خوردن بود کم کن ز خور ** یا نکاحی کن گریزان شو ز شر

چون بخوردی می‌کشد سوی حرم ** دخل را خرجی بباید لاجرم

پس نکاح آمد چو لاحول و لا ** تا که دیوت نفکند اندر بلا 1375

چون حریص خوردنی زن خواه زود ** ورنه آمد گربه و دنبه ربود