مرگ بد با صد فضیحت ای پدر ** تو شهیدی دیده‌ای از کیر خر

مرگ بد با صد فضیحت ای پدر ** تو شهیدی دیده‌ای از کیر خر 1390

تو عذاب الخزی بشنو از نبی ** در چنین ننگی مکن جان را فدی

دانک این نفس بهیمی نر خرست ** زیر او بودن از آن ننگین‌ترست

در ره نفس ار بمیری در منی ** تو حقیقت دان که مثل آن زنی

نفس ما را صورت خر بدهد او ** زانک صورتها کند بر وفق خو

این بود اظهار سر در رستخیز ** الله الله از تن چون خر گریز 1395

کافران را بیم کرد ایزد ز نار ** کافران گفتند نار اولی ز عار

گفت نی آن نار اصل عارهاست ** هم‌چو این ناری که این زن را بکاست

لقمه اندازه نخورد از حرص خود ** در گلو بگرفت لقمه مرگ بد

لقمه اندازه خور ای مرد حریص ** گرچه باشد لقمه حلوا و خبیص

حق تعالی داد میزان را زبان ** هین ز قرآن سوره‌ی رحمن بخوان 1400

هین ز حرص خویش میزان را مهل ** آز و حرص آمد ترا خصم مضل

حرص جوید کل بر آید او ز کل ** حرص مپرست ای فجل ابن الفجل

آن کنیزک می‌شد و می‌گفت آه ** کردی ای خاتون تو استا را به راه

کار بی‌استاد خواهی ساختن ** جاهلانه جان بخواهی باختن

ای ز من دزدیده علمی ناتمام ** ننگ آمد که بپرسی حال دام 1405

هم بچیدی دانه مرغ از خرمنش ** هم نیفتادی رسن در گردنش

دانه کمتر خور مکن چندین رفو ** چون کلوا خواندی بخوان لا تسرفوا

تا خوری دانه نیفتی تو به دام ** این کند علم و قناعت والسلام

نعمت از دنیا خورد عاقل نه غم ** جاهلان محروم مانده در ندم

چون در افتد در گلوشان حبل دام ** دانه خوردن گشت بر جمله حرام 1410

مرغ اندر دام دانه کی خورد ** دانه چون زهرست در دام ار چرد

مرغ غافل می‌خورد دانه ز دام ** هم‌چو اندر دام دنیا این عوام

باز مرغان خبیر هوشمند ** کرده‌اند از دانه خود را خشک‌بند

که اندرون دام دانه زهرباست ** کور آن مرغی که در فخ دانه خواست