آن دگر گفت ار نبودی مرگ هیچ ** که نیرزیدی جهان پیچ‌پیچ
Bir başka biri de dedi ki: Ölüm olmasaydı ıstıraplarla dolu olan bu dünya hiçbir şeye yaramazdı.
خرمنی بودی به دشت افراشته ** مهمل و ناکوفته بگذاشته
Ovaya yığılmış, dövülmeden öylece bırakılmış bir harmana benzerdi.
مرگ را تو زندگی پنداشتی ** تخم را در شوره خاکی کاشتی
Halbuki sen asil ölümü dirilik sandın, tohumu çorak yere ektin.
عقل کاذب هست خود معکوس‌بین ** زندگی را مرگ بیند ای غبین
Yalancı akıl, her şeyi aksi görür, diriliği de ölüm sanır a ahmak!
ای خدا بنمای تو هر چیز را ** آنچنان که هست در خدعه‌سرا 1765
Ey Tanrı, sen bize her şeyi, o hile yurdunda nasılsa öylece göster.
هیچ مرده نیست پر حسرت ز مرگ ** حسرتش آنست کش کم بود برگ
Hiçbir ölü, öldüğüne hayıflanmaz, azığın azlığına hayıflanır.
ورنه از چاهی به صحرا اوفتاد ** در میان دولت و عیش و گشاد
Yoksa ölen, bir kuyudan ovaya, devlete, yaşayışa ve genişliğe çıkar.
زین مقام ماتم و ننگین مناخ ** نقل افتادش به صحرای فراخ
Bu yas konağından, şu daracık deve yatağından geniş bir ovaya göçer.
مقعد صدقی نه ایوان دروغ ** باده‌ی خاصی نه مستیی ز دوغ
Orası doğruluk makamıdır, yalan sayvanı değil. Orada hususi bir şarap vardır, adam onunla sarhoş olur ayranla değil.
مقعد صدق و جلیسش حق شده ** رسته زین آب و گل آتشکده 1770
Orası öyle bir doğruluk makamıdır ki orada onunla oturan Tanrıdır. Ateşe tapanların mabedi olan su balçıktan kurtulmuştur.
ور نکردی زندگانی منیر ** یک دو دم ماندست مردانه بمیر
Aydın bir suretle yaşamadıysan, bir iki nefeslik ömrün kaldı bari ercesine öl!
فیما یرجی من رحمة الله تعالی معطی النعم قبل استحقاقها و هو الذی ینزل الغیث من بعد ما قنطوا و رب بعد یورث قربا و رب معصیة میمونة و رب سعادة تاتی من حیث یرجی النقم لیعلم ان الله یبدل سیاتهم حسنات
Kul,müstahak olmadan nimetler veren Tanrının rahmetinden dilenen şeyler. Tanrı, bir Tanrı ki, insanlar, ümitsizliğe düştükten sonra yağmur yağdırır. Nice uzaklık vardır, yakınlığa sebep olur. Nice kutluluklar vardır, kötülük istediğinden gelip çatar. Bu suretle de Tanrının, kulların kötülüklerini, iyiliklere döndürdüğü bilinir.
در حدیث آمد که روز رستخیز ** امر آید هر یکی تن را که خیز
Hadiste gelmiştir ki kıyamet günü, her bedene “kalk” diye emir gelir.
نفخ صور امرست از یزدان پاک ** که بر آرید ای ذرایر سر ز خاک
Sur’un üfürülmesi, pak Tanri’nin ey zerreler yerden bas kaldırın diye emretmesidir.
باز آید جان هر یک در بدن ** هم‌چو وقت صبح هوش آید به تن
Herkesin canı, sabahleyin kalkınca nasıl aklımız başımıza gelirse tıpkı öyle, kendi bedenine girer.
جان تن خود را شناسد وقت روز ** در خراب خود در آید چون کنوز 1775
Can, kıyamet günü, kendi bedenini tanır, define gibi kendine mahsus olan o yıkık yere girer.
جسم خود بشناسد و در وی رود ** جان زرگر سوی درزی کی رود
Her can, kendi bedenini tanır, o bedene girer. Kuyumcunu canı, nasıl olur da terzinin bedenine girer?
جان عالم سوی عالم می‌دود ** روح ظالم سوی ظالم می‌دود
Bilgi sahibinin canı, bilgi sahibinin bedenine girer, zulmedenin canı, zulmedenin bedenine.
که شناسا کردشان علم اله ** چونک بره و میش وقت صبحگاه
Sabah çağı kuzu anasını, koyun kuzusunu nasıl tanırsa Tanrı bilgisi de bedenleri tanıma hususunda ruhlara böyle bir bilgi vermiştir.
پای کفش خود شناسد در ظلم ** چون نداند جان تن خود ای صنم
Ayak bile karanlıkta ayakkabısını tanırken a güzelim can kendi bedenini nasıl tanımaz?
صبح حشر کوچکست ای مستجیر ** حشر اکبر را قیاس از وی بگیر 1780
Ey Tanrıya sığınan, sabah küçük mahşerdir. Büyük mahşeri de var ondan kıyas et.
آنچنان که جان بپرد سوی طین ** نامه پرد تا یسار و تا یمین
Can, nasıl toprağa uçarsa amel defteri de sağa, sola öyle uçar.
در کفش بنهند نامه‌ی بخل و جود ** فسق و تقوی آنچ دی خو کرده بود
İyiliğe kötülüğe dair dün ne yaptıysa onların yazılı olduğu nekeslik ve cömertlik defterini, insanın avucuna koyarlar.
چون شود بیدار از خواب او سحر ** باز آید سوی او آن خیر و شر
Seher çağı uykudan uyandı mı o hayır ve şer, ona gelip çatar.
گر ریاضت داده باشد خوی خویش ** وقت بیداری همان آید به پیش
Riyazatı huy edinmişse uyandığı zaman yanına o gelir.
ور بد او دی خام و زشت و در ضلال ** چون عزا نامه سیه یابد شمال 1785
Dün, hamlık etmiş, kötülükte, azgınlıkta bulunmuşsa sol yanından verilen defteri, yas mektubuna döner.