چون بر آید آفتاب رستخیز ** بر جهند از خاک زشت و خوب تیز

سوی دیوان قضا پویان شوند ** نقد نیک و بد به کوره می‌روند

نقد نیکو شادمان و ناز ناز ** نقد قلب اندر زحیر و در گداز

لحظه لحظه امتحانها می‌رسد ** سر دلها می‌نماید در جسد

چون ز قندیل آب و روغن گشته فاش ** یا چو خاکی که بروید سرهاش 1800

از پیاز و گندنا و کوکنار ** سر دی پیدا کند دست بهار

آن یکی سرسبز نحن المتقون ** وآن دگر هم‌چون بنفشه سرنگون

چشمها بیرون جهید از خطر ** گشته ده چشمه ز بیم مستقر

باز مانده دیده‌ها در انتظار ** تا که نامه ناید از سوی یسار

چشم گردان سوی راست و سوی چپ ** زانک نبود بخت نامه‌ی راست زپ 1805

نامه‌ای آید به دست بنده‌ای ** سر سیه از جرم و فسق آگنده‌ای

اندرو یک خیر و یک توفیق نه ** جز که آزار دل صدیق نه

پر ز سر تا پای زشتی و گناه ** تسخر و خنبک زدن بر اهل راه

آن دغل‌کاری و دزدیهای او ** و آن چو فرعونان انا و انای او

چون بخواند نامه‌ی خود آن ثقیل ** داند او که سوی زندان شد رحیل 1810

پس روان گردد چو دزدان سوی دار ** جرم پیدا بسته راه اعتذار

آن هزاران حجت و گفتار بد ** بر دهانش گشته چون مسمار بد

رخت دزدی بر تن و در خانه‌اش ** گشته پیدا گم شده افسانه‌اش

پس روان گردد به زندان سعیر ** که نباشد خار را ز آتش گزیر

چون موکل آن ملایک پیش و پس ** بوده پنهان گشته پیدا چون عسس 1815

می‌برندش می‌سپوزندش به نیش ** که برو ای سگ به کهدانهای خویش

می‌کشد پا بر سر هر راه او ** تا بود که بر جهد زان چاه او

منتظر می‌ایستد تن می‌زند ** در امیدی روی وا پس می‌کند

اشک می‌بارد چون باران خزان ** خشک اومیدی چه دارد او جز آن

هر زمانی روی وا پس می‌کند ** رو به درگاه مقدس می‌کند 1820