دور این خصلت ز فرهنگ ایاز ** که پدید آید نمازش بی‌نماز

او خروس آسمان بوده ز پیش ** نعره‌های او همه در وقت خویش

در معنی این کی ارنا الاشیاء کما هی و معنی این کی لو کشف الغطاء ما از ددت یقینا و قوله در هر که تو از دیده‌ی بد می‌نگری از چنبره‌ی وجود خود می‌نگری پایه‌ی کژ کژ افکند سایه

ای خروسان از وی آموزید بانگ ** بانگ بهر حق کند نه بهر دانگ

صبح کاذب آید و نفریبدش ** صبح کاذب عالم و نیک و بدش 1975

اهل دنیا عقل ناقص داشتند ** تا که صبح صادقش پنداشتند

صبح کاذب کاروانها را زدست ** که به بوی روز بیرون آمدست

صبح کاذب خلق را رهبر مباد ** کو دهد بس کاروانها را به باد

ای شده تو صبح کاذب را رهین ** صبح صادق را تو کاذب هم مبین

گر نداری از نفاق و بد امان ** از چه داری بر برادر ظن همان 1980

بدگمان باشد همیشه زشت‌کار ** نامه‌ی خود خواند اندر حق یار

آن خسان که در کژیها مانده‌اند ** انبیا را ساحر و کژ خوانده‌اند

وآن امیران خسیس قلب‌ساز ** این گمان بردند بر حجره‌ی ایاز

کو دفینه دارد و گنج اندر آن ** ز آینه‌ی خود منگر اندر دیگران

شاه می‌دانست خود پاکی او ** بهر ایشان کرد او آن جست و جو 1985

کای امیر آن حجره را بگشای در ** نیم شب که باشد او زان بی‌خبر

تا پدید آید سگالشهای او ** بعد از آن بر ماست مالشهای او

مر شما را دادم آن زر و گهر ** من از آن زرها نخواهم جز خبر

این همی‌گفت و دل او می‌طپید ** از برای آن ایاز بی ندید

که منم کین بر زبانم می‌رود ** این جفاگر بشنود او چون شود 1990

باز می‌گوید به حق دین او ** که ازین افزون بود تمکین او

کی به قذف زشت من طیره شود ** وز غرض وز سر من غافل بود

مبتلی چون دید تاویلات رنج ** برد بیند کی شود او مات رنج

صاحب تاویل ایاز صابرست ** کو به بحر عاقبتها ناظرست

هم‌چو یوسف خواب این زندانیان ** هست تعبیرش به پیش او عیان 1995

خواب خود را چون نداند مرد خیر ** کو بود واقف ز سر خواب غیر