صاحب تاویل ایاز صابرست ** کو به بحر عاقبتها ناظرست

هم‌چو یوسف خواب این زندانیان ** هست تعبیرش به پیش او عیان 1995

خواب خود را چون نداند مرد خیر ** کو بود واقف ز سر خواب غیر

گر زنم صد تیغ او را ز امتحان ** کم نگردد وصلت آن مهربان

داند او که آن تیغ بر خود می‌زنم ** من ویم اندر حقیقت او منم

بیان اتحاد عاشق و معشوق از روی حقیقت اگر چه متضادند از روی آنک نیاز ضد بی‌نیازیست چنان که آینه بی‌صورتست و ساده است و بی‌صورتی ضد صورتست ولکن میان ایشان اتحادیست در حقیقت کی شرح آن درازست و العاقل یکفیه الاشاره

جسم مجنون را ز رنج و دوریی ** اندر آمد ناگهان رنجوریی

خون بجوش آمد ز شعله‌ی اشتیاق ** تا پدید آمد بر آن مجنون خناق 2000

پس طبیب آمد بدار و کردنش ** گفت چاره نیست هیچ از رگ‌زنش

رگ زدن باید برای دفع خون ** رگ‌زنی آمد بدانجا ذو فنون

بازوش بست و گرفت آن نیش او ** بانک بر زد در زمان آن عشق‌خو

مزد خود بستان و ترک فصد کن ** گر بمیرم گو برو جسم کهن

گفت آخر از چه می‌ترسی ازین ** چون نمی‌ترسی تو از شیر عرین 2005

شیر و گرگ و خرس و هر گور و دده ** گرد بر گرد تو شب گرد آمده

می نه آیدشان ز تو بوی بشر ** ز انبهی عشق و وجد اندر جگر

گرگ و خرس و شیر داند عشق چیست ** کم ز سگ باشد که از عشق او عمیست

گر رگ عشقی نبودی کلب را ** کی بجستی کلب کهفی قلب را

هم ز جنس او به صورت چون سگان ** گر نشد مشهور هست اندر جهان 2010

بو نبردی تو دل اندر جنس خویش ** کی بری تو بوی دل از گرگ و میش

گر نبودی عشق هستی کی بدی ** کی زدی نان بر تو و کی تو شدی

نان تو شد از چه ز عشق و اشتها ** ورنه نان را کی بدی تا جان رهی

عشق نان مرده را می جان کند ** جان که فانی بود جاویدان کند

گفت مجنون من نمی‌ترسم ز نیش ** صبر من از کوه سنگین هست بیش 2015

منبلم بی‌زخم ناساید تنم ** عاشقم بر زخمها بر می‌تنم

لیک از لیلی وجود من پرست ** این صدف پر از صفات آن درست

ترسم ای فصاد گر فصدم کنی ** نیش را ناگاه بر لیلی زنی