هر که رنجی دید گنجی شد پدید ** هر که جدی کرد در جدی رسید

گفت پیغمبر رکوعست و سجود ** بر در حق کوفتن حلقه‌ی وجود

حلقه‌ی آن در هر آنکو می‌زند ** بهر او دولت سری بیرون کند

آمدن آن امیر نمام با سرهنگان نیم‌شب بگشادن آن حجره‌ی ایاز و پوستین و چارق دیدن آویخته و گمان بردن کی آن مکرست و روپوش و خانه را حفره کردن بهر گوشه‌ای کی گمان آمد چاه کنان آوردن و دیوارها را سوراخ کردن و چیزی نایافتن و خجل و نومید شدن چنانک بدگمانان و خیال‌اندیشان در کار انبیا و اولیا کی می‌گفتند کی ساحرند و خویشتن ساخته‌اند و تصدر می‌جویند بعد از تفحص خجل شوند و سود ندارد

آن امینان بر در حجره شدند ** طالب گنج و زر و خمره بدند 2050

قفل را برمی‌گشادند از هوس ** با دو صد فرهنگ و دانش چند کس

زانک قفل صعب و پر پیچیده بود ** از میان قفلها بگزیده بود

نه ز بخل سیم و مال و زر خام ** از برای کتم آن سر از عوام

که گروهی بر خیال بد تنند ** قوم دیگر نام سالوسم کنند

پیش با همت بود اسرار جان ** از خسان محفوظ‌تر از لعل کان 2055

زر به از جانست پیش ابلهان ** زر نثار جان بود نزد شهان

می شتابیدند تفت از حرص زر ** عقلشان میگفت نه آهستهتر

حرس تازد بیهده سوی سراب ** عقل گوید نیک بین کان نیست آب

حرص غالب بود و زر چون جان شده ** نعره‌ی عقل آن زمان پنهان شده

گشته صدتو حرص و غوغاهای او ** گشته پنهان حکمت و ایمای او 2060

تا که در چاه غرور اندر فتد ** آنگه از حکمت ملامت بشنود

چون ز بند دام باد او شکست ** نفس لوامه برو یابید دست

تا به دیوار بلا ناید سرش ** نشنود پند دل آن گوش کرش

کودکان را حرص گوزینه و شکر ** از نصیحتها کند دو گوش کر

چونک دردت دنبلش آغاز شد ** در نصیحت هر دو گوشش باز شد 2065

حجره را با حرص و صدگونه هوس ** باز کردند آن زمان آن چند کس

اندر افتادند از در ز ازدحام ** هم‌چو اندر دوغ گندیده هوام

عاشقانه در فتد با کر و فر ** خورد امکان نی و بسته هر دو پر

بنگریدند از یسار و از یمین ** چارقی بدریده بود و پوستین

باز گفتند این مکان بی‌نوش نیست ** چارق اینجا جز پی روپوش نیست 2070

هین بیاور سیخهای تیز را ** امتحان کن حفره و کاریز را