زانک می‌گویی و شرحش می‌کنی ** چون نشانی در تو نامد ای سنی

مثل آوردن اشتر در بیان آنک در مخبر دولتی فر و اثر آن چون نبینی جای متهم داشتن باشد کی او مقلدست در آن

آن یکی پرسید اشتر را که هی ** از کجا می‌آیی ای اقبال پی 2440

گفت از حمام گرم کوی تو ** گفت خود پیداست در زانوی تو

مار موسی دید فرعون عنود ** مهلتی می‌خواست نرمی می‌نمود

زیرکان گفتند بایستی که این ** تندتر گشتی چو هست او رب دین

معجزه‌گر اژدها گر مار بد ** نخوت و خشم خدایی‌اش چه شد

رب اعلی گر ویست اندر جلوس ** بهر یک کرمی چیست این چاپلوس 2445

نفس تو تا مست نقلست و نبید ** دانک روحت خوشه‌ی غیبی ندید

که علاماتست زان دیدار نور ** التجافی منک عن دار الغرور

مرغ چون بر آب شوری می‌تند ** آب شیرین را ندیدست او مدد

بلک تقلیدست آن ایمان او ** روی ایمان را ندیده جان او

پس خطر باشد مقلد را عظیم ** از ره و ره‌زن ز شیطان رجیم 2450

چون ببیند نور حق آمن شود ** ز اضطرابات شک او ساکن شود

تا کف دریا نیاید سوی خاک ** که اصل او آمد بود در اصطکاک

خاکی است آن کف غریبست اندر آب ** در غریبی چاره نبود ز اضطراب

چونک چشمش باز شد و آن نقش خواند ** دیو را بر وی دگر دستی نماند

گرچه با روباه خر اسرار گفت ** سرسری گفت و مقلدوار گفت 2455

آب را بستود و او تایق نبود ** رخ درید و جامه او عاشق نبود

از منافق عذر رد آمد نه خوب ** زانک در لب بود آن نه در قلوب

بوی سیبش هست جزو سیب نیست ** بو درو جز از پی آسیب نیست

حمله‌ی زن در میان کارزار ** نشکند صف بلک گردد کارزار

گرچه می‌بینی چو شیر اندر صفش ** تیغ بگرفته همی‌لرزد کفش 2460

وای آنک عقل او ماده بود ** نفس زشتش نر و آماده بود

لاجرم مغلوب باشد عقل او ** جز سوی خسران نباشد نقل او

ای خنک آن کس که عقلش نر بود ** نفس زشتش ماده و مضطر بود