نیشکر کوبید کار اینست و بس ** جان بر افشانید یار اینست و بس

نیشکر کوبید کار اینست و بس ** جان بر افشانید یار اینست و بس 2530

یک ترش در شهر ما اکنون نماند ** چونکه شیرین خسروان را بر نشاند

نقل بر نقلست و می بر می هلا ** بر مناره رو بزن بانگ صلا

سرکه‌ی نه ساله شیرین می‌شود ** سنگ و مرمر لعل و زرین می‌شود

آفتاب اندر فلک دستک‌زنان ** ذره‌ها چون عاشقان بازی‌کنان

چشمها مخمور شد از سبزه‌زار ** گل شکوفه می‌کند بر شاخسار 2535

چشم دولت سحر مطلق می‌کند ** روح شد منصور انا الحق می‌زند

گر خری را می‌برد روبه ز سر ** گو ببر تو خر مباش و غم مخور

حکایت آن شخص کی از ترس خویشتن را در خانه‌ای انداخت رخها زرد چون زعفران لبها کبود چون نیل دست لرزان چون برگ درخت خداوند خانه پرسید کی خیرست چه واقعه است گفت بیرون خر می‌گیرند به سخره گفت مبارک خر می‌گیرند تو خر نیستی چه می‌ترسی گفت خر به جد می‌گیرند تمییز برخاسته است امروز ترسم کی مرا خر گیرند

آن یکی در خانه‌ای در می‌گریخت ** زرد رو و لب کبود و رنگ ریخت

صاحب خانه بگفتش خیر هست ** که همی لرزد ترا چون پیر دست

واقعه چونست چون بگریختی ** رنگ رخساره چنین چون ریختی 2540

گفت بهر سخره‌ی شاه حرون ** خر همی‌گیرند امروز از برون

گفت می‌گیرند کو خر جان عم ** چون نه‌ای خر رو ترا زین چیست غم

گفت بس جدند و گرم اندر گرفت ** گر خرم گیرند هم نبود شگفت

بهر خرگیری بر آوردند دست ** جدجد تمییز هم برخاستست

چونک بی‌تمییزیان‌مان سرورند ** صاحب خر را به جای خر برند 2545

نیست شاه شهر ما بیهوده گیر ** هست تمییزش سمیعست و بصیر

آدمی باش و ز خرگیران مترس ** خر نه‌ای ای عیسی دوران مترس

چرخ چارم هم ز نور تو پرست ** حاش لله که مقامت آخرست

تو ز چرخ و اختران هم برتری ** گرچه بهر مصلحت در آخری

میر آخر دیگر و خر دیگرست ** نه هر آنک اندر آخر شد خرست 2550

چه در افتادیم در دنبال خر ** از گلستان گوی و از گلهای تر

از انار و از ترنج و شاخ سیب ** وز شراب و شاهدان بی‌حساب

یا از آن دریا که موجش گوهرست ** گوهرش گوینده و بیناورست

یا از آن مرغان که گل‌چین می‌کنند ** بیضه‌ها زرین و سیمین می‌کنند