پس ترا باطن مصفا ناشده ** خانه پر از دیو و نسناس و دده

ای خری ز استیزه ماند در خری ** کی ز ارواح مسیحی بو بری

کی شناسی گر خیالی سر کند ** کز کدامین مکمنی سر بر کند 2815

چون خیالی می‌شود در زهد تن ** تا خیالات از درونه روفتن

غالب شدن مکر روبه بر استعصام خر

خر بسی کوشید و او را دفع گفت ** لیک جوع الکلب با خر بود جفت

غالب آمد حرص و صبرش بد ضعیف ** بس گلوها که برد عشق رغیف

زان رسولی کش حقایق داد دست ** کاد فقر ان یکن کفر آمدست

گشته بود آن خر مجاعت را اسیر ** گفت اگر مکرست یک ره مرده گیر 2820

زین عذاب جوع باری وا رهم ** گر حیات اینست من مرده بهم

گر خر اول توبه و سوگند خورد ** عاقبت هم از خری خبطی بکرد

حرص کور و احمق و نادان کند ** مرگ را بر احمقان آسان کند

نیست آسان مرگ بر جان خران ** که ندارند آب جان جاودان

چون ندارد جان جاوید او شقیست ** جرات او بر اجل از احمقیست 2825

جهد کن تا جان مخلد گردد ** تا به روز مرگ برگی باشدت

اعتمادش نیز بر رازق نبود ** که بر افشاند برو از غیب جود

تاکنونش فضل بی‌روزی نداشت ** گرچه گه‌گه بر تنش جوعی گماشت

گر نباشد جوع صد رنج دگر ** از پی هیضه بر آرد از تو سر

رنج جوع اولی بود خود زان علل ** هم به لطف و هم به خفت هم عمل 2830

رنج جوع از رنجها پاکیزه‌تر ** خاصه در جوعست صد نفع و هنر

در بیان فضیلت احتما و جوع

جوع خود سلطان داروهاست هین ** جوع در جان نه چنین خوارش مبین

جمله ناخوش از مجاعت خوش شدست ** جمله خوشها بی‌مجاعتها ردست

مثل

آن یکی می‌خورد نان فخفره ** گفت سایل چون بدین استت شره

گفت جوع از صبر چون دوتا شود ** نان جو در پیش من حلوا شود 2835

پس توانم که همه حلوا خورم ** چون کنم صبری صبورم لاجرم

خود نباشد جوع هر کس را زبون ** کین علف‌زاریست ز اندازه برون