گفت از باغ خدا بنده‌ی خدا ** گر خورد خرما که حق کردش عطا

عامیانه چه ملامت می‌کنی ** بخل بر خوان خداوند غنی 3080

گفت ای ایبک بیاور آن رسن ** تا بگویم من جواب بوالحسن

پس ببستش سخت آن دم بر درخت ** می‌زد او بر پشت و ساقش چوب سخت

گفت آخر از خدا شرمی بدار ** می‌کشی این بی‌گنه را زار زار

گفت از چوب خدا این بنده‌اش ** می‌زند بر پشت دیگر بنده خوش

چوب حق و پشت و پهلو آن او ** من غلام و آلت فرمان او 3085

گفت توبه کردم از جبر ای عیار ** اختیارست اختیارست اختیار

اختیارات اختیارش هست کرد ** اختیارش چون سواری زیر گرد

اختیارش اختیار ما کند ** امر شد بر اختیاری مستند

حاکمی بر صورت بی‌اختیار ** هست هر مخلوق را در اقتدار

تا کشد بی‌اختیاری صید را ** تا برد بگرفته گوش او زید را 3090

لیک بی هیچ آلتی صنع صمد ** اختیارش را کمند او کند

اختیارش زید را قدیش کند ** بی‌سگ و بی‌دام حق صیدش کند

آن دروگر حاکم چوبی بود ** وآن مصور حاکم خوبی بود

هست آهنگر بر آهن قیمی ** هست بنا هم بر آلت حاکمی

نادر این باشد که چندین اختیار ** ساجد اندر اختیارش بنده‌وار 3095

قدرت تو بر جمادات از نبرد ** کی جمادی را از آنها نفی کرد

قدرتش بر اختیارات آنچنان ** نفی نکند اختیاری را از آن

خواستش می‌گوی بر وجه کمال ** که نباشد نسبت جبر و ضلال

چونک گفتی کفر من خواست ویست ** خواست خود را نیز هم می‌دان که هست

زانک بی‌خواه تو خود کفر تو نیست ** کفر بی‌خواهش تناقض گفتنیست 3100

امر عاجز را قبیحست و ذمیم ** خشم بتر خاصه از رب رحیم

گاو گر یوغی نگیرد می‌زنند ** هیچ گاوی که نپرد شد نژند

گاو چون معذور نبود در فضول ** صاحب گاو از چه معذورست و دول