زانک هر مرغی ازینها زاغ‌وش ** هست عقل عاقلان را دیده‌کش

چار وصف تن چو مرغان خلیل ** بسمل ایشان دهد جان را سبیل

ای خلیل اندر خلاص نیک و بد ** سر ببرشان تا رهد پاها ز سد

کل توی و جملگان اجزای تو ** بر گشا که هست پاشان پای تو 35

از تو عالم روح زاری می‌شود ** پشت صد لشکر سواری می‌شود

زانک این تن شد مقام چار خو ** نامشان شد چار مرغ فتنه‌جو

خلق را گر زندگی خواهی ابد ** سر ببر زین چار مرغ شوم بد

بازشان زنده کن از نوعی دگر ** که نباشد بعد از آن زیشان ضرر

چار مرغ معنوی راه‌زن ** کرده‌اند اندر دل خلقان وطن 40

چون امیر جمله دلهای سوی ** اندرین دور ای خلیفه‌ی حق توی

سر ببر این چار مرغ زنده را ** سر مدی کن خلق ناپاینده را

بط و طاوسست و زاغست و خروس ** این مثال چار خلق اندر نفوس

بط حرصست و خروس آن شهوتست ** جاه چون طاوس و زاغ امنیتست

منیتش آن که بود اومیدساز ** طامع تابید یا عمر دراز 45

بط حرص آمد که نولش در زمین ** در تر و در خشک می‌جوید دفین

یک زمان نبود معطل آن گلو ** نشنود از حکم جز امر کلوا

هم‌چو یغماجیست خانه می‌کند ** زود زود انبان خود پر می‌کند

اندر انبان می‌فشارد نیک و بد ** دانه‌های در و حبات نخود

تا مبادا یاغیی آید دگر ** می‌فشارد در جوال او خشک و تر 50

وقت تنگ و فرصت اندک او مخوف ** در بغل زد هر چه زودتر بی‌وقوف

لیک مومن ز اعتماد آن حیات ** می‌کند غارت به مهل و با انات

آمنست از فوت و از یاغی که او ** می‌شناسد قهر شه را بر عدو

آمنست از خواجه‌تاشان دگر ** که بیایندش مزاحم صرفه‌بر 55

عدل شه را دید در ضبط حشم ** که نیارد کرد کس بر کس ستم