مر شما را سرکه داد از کوزه‌اش ** تا نباشد عشق اوتان گوش کش

از یکی کوزه دهد زهر و عسل ** هر یکی را دست حق عز و جل 3290

کوزه می‌بینی ولیکن آب شراب ** روی ننماید به چشم ناصواب

قاصرات الطرف باشد ذوق جان ** جز به خصم خود بنماید نشان

قاصرات الطرف آمد آن مدام ** وین حجاب ظرفها هم‌چون خیام

هست دریا خیمه‌ای در وی حیات ** بط را لیکن کلاغان را ممات

زهر باشد مار را هم قوت و برگ ** غیر او را زهر او دردست و مرگ 3295

صورت هر نعمتی و محنتی ** هست این را دوزخ آن را جنتی

پس همه اجسام و اشیا تبصرون ** واندرو قوتست و سم لاتبصرون

هست هر جسمی چو کاسه و کوزه‌ای ** اندرو هم قوت و هم دلسوزه‌ای

کاسه پیدا اندرو پنهان رغد ** طاعمش داند کزان چه می‌خورد

صورت یوسف چو جامی بود خوب ** زان پدر می‌خورد صد باده‌ی طروب 3300

باز اخوان را از آن زهراب بود ** کان دریشان خشم و کینه می‌فزود

باز از وی مر زلیخا را سکر ** می‌کشید از عشق افیونی دگر

غیر آنچ بود مر یعقوب را ** بود از یوسف غذا آن خوب را

گونه‌گونه شربت و کوزه یکی ** تا نماند در می غیبت شکی

باده از غیبست و کوزه زین جهان ** کوزه پیدا باده در وی بس نهان 3305

بس نهان از دیده‌ی نامحرمان ** لیک بر محرم هویدا و عیان

یا الهی سکرت ابصارنا ** فاعف عنا اثقلت اوزارنا

یا خفیا قد ملات الخافقین ** قد علوت فوق نور المشرقین

انت سر کاشف اسرارنا ** انت فجر مفجر انهارنا

یا خفی الذات محسوس العطا ** انت کالماء و نحن کالرحا 3310

انت کالریح و نحن کالغبار ** تختفی الریح و غبراها جهار

تو بهاری ما چو باغ سبز خوش ** او نهان و آشکارا بخششش

تو چو جانی ما مثال دست و پا ** قبض و بسط دست از جان شد روا