بود مردی کدخدا او را زنی ** سخت طناز و پلید و ره‌زنی

هرچه آوردی تلف کردیش زن ** مرد مضطر بود اندر تن زدن 3410

بهر مهمان گوشت آورد آن معیل ** سوی خانه با دو صد جهد طویل

زن بخوردش با کباب و با شراب ** مرد آمد گفت دفع ناصواب

مرد گفتش گوشت کو مهمان رسید ** پیش مهمان لوت می‌باید کشید

گفت زن این گربه خورد آن گوشت را ** گوشت دیگر خر اگر باشد هلا

گفت ای ایبک ترازو را بیار ** گربه را من بر کشم اندر عیار 3415

بر کشیدش بود گربه نیم من ** پس بگفت آن مرد کای محتال زن

گوشت نیم من بود و افزون یک ستیر ** هست گربه نیم‌من هم ای ستیر

این اگر گربه‌ست پس آن گوشت کو ** ور بود این گوشت گربه کو بجو

بایزید ار این بود آن روح چیست ** ور وی آن روحست این تصویر کیست

حیرت اندر حیرتست ای یار من ** این نه کار تست و نه هم کار من 3420

هر دو او باشد ولیک از ریع زرع ** دانه باشد اصل و آن که پره فرع

حکمت این اضداد را با هم ببست ** ای قصاب این گردران با گردنست

روح بی‌قالب نداند کار کرد ** قالبت بی‌جان فسرده بود و سرد

قالبت پیدا و آن جانت نهان ** راست شد زین هر دو اسباب جهان

خاک را بر سر زنی سر نشکند ** آب را بر سر زنی در نشکند 3425

گر تو می‌خواهی که سر را بشکنی ** آب را و خاک را بر هم زنی

چون شکستی سر رود آبش به اصل ** خاک سوی خاک آید روز فصل

حکمتی که بود حق را ز ازدواج ** گشت حاصل از نیاز و از لجاج

باشد آنگه ازدواجات دگر ** لا سمع اذن و لا عین بصر

گر شنیدی اذن کی ماندی اذن ** یا کجا کردی دگر ضبط سخن 3430

گر بدیدی برف و یخ خورشید را ** از یخی برداشتی اومید را

آب گشتی بی‌عروق و بی‌گره ** ز آب داود هوا کردی زره

پس شدی درمان جان هر درخت ** هر درختی از قدومش نیک‌بخت