قالبت پیدا و آن جانت نهان ** راست شد زین هر دو اسباب جهان

خاک را بر سر زنی سر نشکند ** آب را بر سر زنی در نشکند 3425

گر تو می‌خواهی که سر را بشکنی ** آب را و خاک را بر هم زنی

چون شکستی سر رود آبش به اصل ** خاک سوی خاک آید روز فصل

حکمتی که بود حق را ز ازدواج ** گشت حاصل از نیاز و از لجاج

باشد آنگه ازدواجات دگر ** لا سمع اذن و لا عین بصر

گر شنیدی اذن کی ماندی اذن ** یا کجا کردی دگر ضبط سخن 3430

گر بدیدی برف و یخ خورشید را ** از یخی برداشتی اومید را

آب گشتی بی‌عروق و بی‌گره ** ز آب داود هوا کردی زره

پس شدی درمان جان هر درخت ** هر درختی از قدومش نیک‌بخت

آن یخی بفسرده در خود مانده ** لا مساسی با درختان خوانده

لیس یالف لیس یلف جسمه ** لیس الا شح نفس قسمه 3435

نیست ضایع زو شود تازه جگر ** لیک نبود پیک و سلطان خضر

ای ایاز استاره‌ی تو بس بلند ** نیست هر برجی عبورش را پسند

هر وفا را کی پسندد همتت ** هر صفا را کی گزیند صفوتت

حکایت آن امیر کی غلام را گفت کی می بیار غلام رفت و سبوی می آورد در راه زاهدی بود امر معروف کرد زد سنگی و سبو را بشکست امیر بشنید و قصد گوشمال زاهد کرد و این قصد در عهد دین عیسی بود علیه‌السلام کی هنوز می حرام نشده بود ولیکن زاهد تقزیزی می‌کرد و از تنعم منع می‌کرد

بود امیری خوش دلی می‌باره‌ای ** کهف هر مخمور و هر بیچاره‌ای

مشفقی مسکین‌نوازی عادلی ** جوهری زربخششی دریادلی 3440

شاه مردان و امیرالمومنین ** راه‌بان و رازدان و دوست‌بین

دور عیسی بود و ایام مسیح ** خلق دلدار و کم‌آزار و ملیح

آمدش مهمان بناگاهان شبی ** هم امیری جنس او خوش‌مذهبی

باده می‌بایستشان در نظم حال ** باده بود آن وقت ماذون و حلال

باده‌شان کم بود و گفتا ای غلام ** رو سبو پر کن به ما آور مدام 3445

از فلان راهب که دارد خمر خاص ** تا ز خاص و عام یابد جان خلاص

جرعه‌ای زان جام راهب آن کند ** که هزاران جره و خمدان کند

اندر آن می مایه‌ی پنهانی است ** آنچنان که اندر عبا سلطانی است