خلوت و چله برو لازم نماند ** هیچ غیمی مر ورا غایم نماند

قرص خورشیدست خلوت‌خانه‌اش ** کی حجاب آرد شب بیگانه‌اش 3610

علت و پرهیز شد بحران نماند ** کفر او ایمان شد و کفران نماند

چون الف از استقامت شد به پیش ** او ندارد هیچ از اوصاف خویش

گشت فرد از کسوه‌ی خوهای خویش ** شد برهنه جان به جان‌افزای خویش

چون برهنه رفت پیش شاه فرد ** شاهش از اوصاف قدسی جامه کرد

خلعتی پوشید از اوصاف شاه ** بر پرید از چاه بر ایوان جاه 3615

این چنین باشد چو دردی صاف گشت ** از بن طشت آمد او بالای طشت

در بن طشت از چه بود او دردناک ** شومی آمیزش اجزای خاک

یار ناخوش پر و بالش بسته بود ** ورنه او در اصل بس برجسته بود

چون عتاب اهبطوا انگیختند ** هم‌چو هاروتش نگون آویختند

بود هاروت از ملاک آسمان ** از عتابی شد معلق هم‌چنان 3620

سرنگون زان شد که از سر دور ماند ** خویش را سر ساخت و تنها پیش راند

آن سپد خود را چو پر از آب دید ** کر استغنا و از دریا برید

بر جگر آبش یکی قطره نماند ** بحر رحمت کرد و او را باز خواند

رحمتی بی‌علتی بی‌خدمتی ** آید از دریا مبارک ساعتی

الله الله گرد دریابار گرد ** گرچه باشند اهل دریابار زرد 3625

تا که آید لطف بخشایش‌گری ** سرخ گردد روی زرد از گوهری

زردی رو بهترین رنگهاست ** زانک اندر انتظار آن لقاست

لیک سرخی بر رخی که آن لامعست ** بهر آن آمد که جانش قانعست

که طمع لاغر کند زرد و ذلیل ** نیست او از علت ابدان علیل

چون ببیند روی زرد بی‌سقم ** خیره گردد عقل جالینوس هم 3630

چون طمع بستی تو در انوار هو ** مصطفی گوید که ذلت نفسه

نور بی‌سایه لطیف و عالی است ** آن مشبک سایه‌ی غربالی است

عاشقان عریان همی‌خواهند تن ** پیش عنینان چه جامه چه بدن