مردی این مردیست نه ریش و ذکر ** ورنه بودی شاه مردان کیر خر

حق کرا خواندست در قرآن رجال ** کی بود این جسم را آنجا مجال

روح حیوان را چه قدرست ای پدر ** آخر از بازار قصابان گذر

صد هزاران سر نهاده بر شکم ** ارزشان از دنبه و از دم کم

روسپی باشد که از جولان کیر ** عقل او موشی شود شهوت چو شیر 3715

وصیت کردن پدر دختر را کی خود را نگهدار تا حامله نشوی از شوهرت

خواجه‌ای بودست او را دختری ** زهره‌خدی مه‌رخی سیمین‌بری

گشت بالغ داد دختر را به شو ** شو نبود اندر کفائت کفو او

خربزه چون در رسد شد آبناک ** گر بنشکافی تلف گردد هلاک

چون ضرورت بود دختر را بداد ** او بناکفوی ز تخویف فساد

گفت دختر را کزین داماد نو ** خویشتن پرهیز کن حامل مشو 3720

کز ضرورت بود عقد این گدا ** این غریب‌اشمار را نبود وفا

ناگهان به جهد کند ترک همه ** بر تو طفل او بماند مظلمه

گفت دختر کای پدر خدمت کنم ** هست پندت دل‌پذیر و مغتنم

هر دو روزی هر سه روزی آن پدر ** دختر خود را بفرمودی حذر

حامله شد ناگهان دختر ازو ** چون بود هر دو جوان خاتون و شو 3725

از پدر او را خفی می‌داشتش ** پنج ماهه گشت کودک یا که شش

گشت پیدا گفت بابا چیست این ** من نگفتم که ازو دوری گزین

این وصیتهای من خود باد بود ** که نکردت پند و وعظم هیچ سود

گفت بابا چون کنم پرهیز من ** آتش و پنبه‌ست بی‌شک مرد و زن

پنبه را پرهیز از آتش کجاست ** یا در آتش کی حفاظست و تقاست 3730

گفت من گفتم که سوی او مرو ** تو پذیرای منی او مشو

در زمان حال و انزال و خوشی ** خویشتن باید که از وی در کشی

گفت کی دانم که انزالش کیست ** این نهانست و بغایت دوردست

گفت چشمش چون کلاپیسه شود ** فهم کن که آن وقت انزالش بود

گفت تا چشمش کلاپیسه شدن ** کور گشتست این دو چشم کور من 3735