گشت بالغ داد دختر را به شو ** شو نبود اندر کفائت کفو او

خربزه چون در رسد شد آبناک ** گر بنشکافی تلف گردد هلاک

چون ضرورت بود دختر را بداد ** او بناکفوی ز تخویف فساد

گفت دختر را کزین داماد نو ** خویشتن پرهیز کن حامل مشو 3720

کز ضرورت بود عقد این گدا ** این غریب‌اشمار را نبود وفا

ناگهان به جهد کند ترک همه ** بر تو طفل او بماند مظلمه

گفت دختر کای پدر خدمت کنم ** هست پندت دل‌پذیر و مغتنم

هر دو روزی هر سه روزی آن پدر ** دختر خود را بفرمودی حذر

حامله شد ناگهان دختر ازو ** چون بود هر دو جوان خاتون و شو 3725

از پدر او را خفی می‌داشتش ** پنج ماهه گشت کودک یا که شش

گشت پیدا گفت بابا چیست این ** من نگفتم که ازو دوری گزین

این وصیتهای من خود باد بود ** که نکردت پند و وعظم هیچ سود

گفت بابا چون کنم پرهیز من ** آتش و پنبه‌ست بی‌شک مرد و زن

پنبه را پرهیز از آتش کجاست ** یا در آتش کی حفاظست و تقاست 3730

گفت من گفتم که سوی او مرو ** تو پذیرای منی او مشو

در زمان حال و انزال و خوشی ** خویشتن باید که از وی در کشی

گفت کی دانم که انزالش کیست ** این نهانست و بغایت دوردست

گفت چشمش چون کلاپیسه شود ** فهم کن که آن وقت انزالش بود

گفت تا چشمش کلاپیسه شدن ** کور گشتست این دو چشم کور من 3735

نیست هر عقلی حقیری پایدار ** وقت حرص و وقت خشم و کارزار

وصف ضعیف دلی و سستی صوفی سایه پرورد مجاهده ناکرده درد و داغ عشق ناچشیده به سجده و دست‌بوس عام و به حرمت نظر کردن و بانگشت نمودن ایشان کی امروز در زمانه صوفی اوست غره شده و بوهم بیمار شده هم‌چون آن معلم کی کودکان گفتند کی رنجوری و با این وهم کی من مجاهدم مرا درین ره پهلوان می‌دانند با غازیان به غزا رفته کی به ظاهر نیز هنر بنمایم در جهاد اکبر مستثناام جهاد اصغر خود پیش من چه محل دارد خیال شیر دیده و دلیریها کرده و مست این دلیری شده و روی به بیشه نهاده به قصد شیر و شیر به زبان حال گفته کی کلا سوف تعلمون ثم کلا سوف تعلمون

رفت یک صوفی به لشکر در غزا ** ناگهان آمد قطاریق و وغا

ماند صوفی با بنه و خیمه و ضعاف ** فارسان راندند تا صف مصاف

مثقلان خاک بر جا ماندند ** سابقون السابقون در راندند

جنگها کرده مظفر آمدند ** باز گشته با غنایم سودمند 3740

ارمغان دادند کای صوفی تو نیز ** او برون انداخت نستد هیچ چیز