در جهاد اکبر افکندم بدن ** در ریاضت کردن و لاغر شدن

بانگ طبل غازیان آمد به گوش ** که خرامیدند جیش غزوکوش

نفس از باطن مرا آواز داد ** که به گوش حس شنیدم بامداد

خیز هنگام غزا آمد برو ** خویش را در غزو کردن کن گرو

گفتم ای نفس خبیث بی‌وفا ** از کجا میل غزا تو از کجا 3790

راست گوی ای نفس کین حیلت‌گریست ** ورنه نفس شهوت از طاعت بریست

گر نگویی راست حمله آرمت ** در ریاضت سخت‌تر افشارمت

نفس بانگ آورد آن دم از درون ** با فصاحت بی‌دهان اندر فسون

که مرا هر روز اینجا می‌کشی ** جان من چون جان گبران می‌کشی

هیچ کس را نیست از حالم خبر ** که مرا تو می‌کشی بی‌خواب و خور 3795

در غزا بجهم به یک زخم از بدن ** خلق بیند مردی و ایثار من

گفتم ای نفسک منافق زیستی ** هم منافق می‌مری تو چیستی

در دو عالم تو مرایی بوده‌ای ** در دو عالم تو چنین بیهوده‌ای

نذر کردم که ز خلوت هیچ من ** سر برون نارم چو زنده‌ست این بدن

زانک در خلوت هر آنچ تن کند ** نه از برای روی مرد و زن کند 3800

جنبش و آرامش اندر خلوتش ** جز برای حق نباشد نیتش

این جهاد اکبرست آن اصغرست ** هر دو کار رستمست و حیدرست

کار آن کس نیست کو را عقل و هوش ** پرد از تن چون بجنبد دنب موش

آن چنان کس را بباید چون زنان ** دور بودن از مصاف و از سنان

صوفیی آن صوفیی این اینت حیف ** آن ز سوزن کشته این را طعمه سیف 3805

نقش صوفی باشد او را نیست جان ** صوفیان بدنام هم زین صوفیان

بر در و دیوار جسم گل‌سرشت ** حق ز غیرت نقش صد صوفی نبشت

تا ز سحر آن نقشها جنبان شود ** تا عصای موسوی پنهان شود

نقشها را میخورد صدق عصا ** چشم فرعونیست پر گرد و حصا

صوفی دیگر میان صف حرب ** اندر آمد بیست بار از بهر ضرب 3810