قوس اگر از تیر دوزد دیو را ** دلو پر آبست زرع و میو را

حوت اگرچه کشتی غی بشکند ** دوست را چون ثور کشتی می‌کند

شمس اگر شب را بدرد چون اسد ** لعل را زو خلعت اطلس رسد 4235

هر وجودی کز عدم بنمود سر ** بر یکی زهرست و بر دیگر شکر

دوست شو وز خوی ناخوش شو بری ** تا ز خمره‌ی زهر هم شکر خوری

زان نشد فاروق را زهری گزند ** که بد آن تریاق فاروقیش قند