نیم زیرش حیله بالا آن غضب ** چون ضعیف آتش که یابد او حطب

شعله شعله می‌رسد از لامکان ** می‌رود دود لهب تا آسمان

صد چنین سگ اندرین تن خفته‌اند ** چون شکاری نیستشان بنهفته‌اند

یا چو بازانند و دیده دوخته ** در حجاب از عشق صیدی سوخته 635

تا کله بردارد و بیند شکار ** آنگهان سازد طواف کوهسار

شهوت رنجور ساکن می‌بود ** خاطر او سوی صحت می‌رود

چون ببیند نان و سیب و خربزه ** در مصاف آید مزه و خوف بزه

گر بود صبار دیدن سود اوست ** آن تهیج طبع سستش را نکوست

ور نباشد صبر پس نادیده به ** تیر دور اولی ز مرد بی‌زره 640

جواب گفتن طاوس آن سایل را

چون ز گریه فارغ آمد گفت رو ** که تو رنگ و بوی را هستی گرو

آن نمی‌بینی که هر سو صد بلا ** سوی من آید پی این بالها

ای بسا صیاد بی‌رحمت مدام ** بهر این پرها نهد هر سوم دام

چند تیرانداز بهر بالها ** تیر سوی من کشد اندر هوا

چون ندارم زور و ضبط خویشتن ** زین قضا و زین بلا و زین فتن 645

آن به آید که شوم زشت و کریه ** تا بوم آمن درین کهسار و تیه

این سلاح عجب من شد ای فتی ** عجب آرد معجبان را صد بلا

بیان آنک هنرها و زیرکیها و مال دنیا هم‌چون پرهای طاوس عدو جانست

پس هنر آمد هلاکت خام را ** کز پی دانه نبیند دام را

اختیار آن را نکو باشد که او ** مالک خود باشد اندر اتقوا

چون نباشد حفظ و تقوی زینهار ** دور کن آلت بینداز اختیار 650

جلوه‌گاه و اختیارم آن پرست ** بر کنم پر را که در قصد سرست

نیست انگارد پر خود را صبور ** تا پرش در نفکند در شر و شور

پس زیانش نیست پر گو بر مکن ** گر رسد تیری به پیش آرد مجن

لیک بر من پر زیبا دشمنیست ** چونک از جلوه‌گری صبریم نیست

گر بدی صبر و حفاظم راه‌بر ** بر فزودی ز اختیارم کر و فر 655

هم‌چو طفلم یا چو مست اندر فتن ** نیست لایق تیغ اندر دست من