هم‌چو ابلیس از خدای پاک فرد ** تا قیامت عمر تن درخواست کرد

گفت انظرنی الی یوم الجزا ** کاشکی گفتی که تبنا ربنا

عمر بی توبه همه جان کندنست ** مرگ حاضر غایب از حق بودنست 770

عمر و مرگ این هر دو با حق خوش بود ** بی‌خدا آب حیات آتش بود

آن هم از تاثیر لعنت بود کو ** در چنان حضرت همی‌شد عمرجو

از خدا غیر خدا را خواستن ** ظن افزونیست و کلی کاستن

خاصه عمری غرق در بیگانگی ** در حضور شیر روبه‌شانگی

عمر بیشم ده که تا پس‌تر روم ** مهلم افزون کن که تا کمتر شوم 775

تا که لعنت را نشانه او بود ** بد کسی باشد که لعنت‌جو بود

عمر خوش در قرب جان پروردنست ** عمر زاغ از بهر سرگین خوردنست

عمر بیشم ده که تا گه می‌خورم ** دایم اینم ده که بس بدگوهرم

گرنه گه خوارست آن گنده‌دهان ** گویدی کز خوی زاغم وا رهان

مناجات

ای مبدل کرده خاکی را به زر ** خاک دیگر را بکرده بوالبشر 780

کار تو تبدیل اعیان و عطا ** کار من سهوست و نسیان و خطا

سهو و نسیان را مبدل کن به علم ** من همه خلمم مرا کن صبر و حلم

ای که خاک شوره را تو نان کنی ** وی که نان مرده را تو جان کنی

ای که جان خیره را رهبر کنی ** وی که بی‌ره را تو پیغمبر کنی

می‌کنی جزو زمین را آسمان ** می‌فزایی در زمین از اختران 785

هر که سازد زین جهان آب حیات ** زوترش از دیگران آید ممات

دیده‌ی دل کو به گردون بنگریست ** دید که اینجا هر دمی میناگریست

قلب اعیانست و اکسیری محیط ** ایتلاف خرقه‌ی تن بی‌مخیط

تو از آن روزی که در هست آمدی ** آتشی یا بادی یا خاکی بدی

گر بر آن حالت ترا بودی بقا ** کی رسیدی مر ترا این ارتقا 790

از مبدل هستی اول نماند ** هستی بهتر به جای آن نشاند

هم‌چنین تا صد هزاران هستها ** بعد یکدیگر دوم به ز ابتدا