هرکرا با ضد خود بگذاشتند ** آن عقوبت را چو مرگ انگاشتند

تا سلیمان گفت که آن هدهد اگر ** هجر را عذری نگوید معتبر

بکشمش یا خود دهم او را عذاب ** یک عذاب سخت بیرون از حساب 840

هان کدامست آن عذاب این معتمد ** در قفص بودن به غیر جنس خود

زین بدن اندر عذابی ای بشر ** مرغ روحت بسته با جنسی دگر

روح بازست و طبایع زاغها ** دارد از زاغان و چغدان داغها

او بمانده در میانشان زارزار ** هم‌چو بوبکری به شهر سبزوار

حکایت محمد خوارزمشاه کی شهر سبزوار کی همه رافضی باشند به جنگ بگرفت اما جان خواستند گفت آنگه امان دهم کی ازین شهر پیش من به هدیه ابوبکر نامی بیارید

شد محمد الپ الغ خوارزمشاه ** در قتال سبزوار پر پناه 845

تنگشان آورد لشکرهای او ** اسپهش افتاد در قتل عدو

سجده آوردند پیشش کالامان ** حلقه‌مان در گوش کن وا بخش جان

هر خراج و صلتی که بایدت ** آن ز ما هر موسمی افزایدت

جان ما آن توست ای شیرخو ** پیش ما چندی امانت باش گو

گفت نرهانید از من جان خویش ** تا نیاریدم ابوبکری به پیش 850

تا مرا بوبکر نام از شهرتان ** هدیه نارید ای رمیده امتان

بدرومتان هم‌چو کشت ای قوم دون ** نه خراج استانم و نه هم فسون

بس جوال زر کشیدندش به راه ** کز چنین شهری ابوبکری مخواه

کی بود بوبکر اندر سبزوار ** یا کلوخ خشک اندر جویبار

رو بتابید از زر و گفت ای مغان ** تا نیاریدم ابوبکر ارمغان 855

هیچ سودی نیست کودک نیستم ** تا به زر و سیم حیران بیستم

تا نیاری سجده نرهی ای زبون ** گر بپیمایی تو مسجد را به کون

منهیان انگیختند از چپ و راست ** که اندرین ویرانه بوبکری کجاست

بعد سه روز و سه شب که اشتافتند ** یک ابوبکری نزاری یافتند

ره گذر بود و بمانده از مرض ** در یکی گوشه‌ی خرابه پر حرض 860

خفته بود او در یکی کنجی خراب ** چون بدیدندش بگفتندش شتاب

خیز که سلطان ترا طالب شدست ** کز تو خواهد شهر ما از قتل رست