صد جوال زر بیاری ای غنی ** حق بگوید دل بیار ای منحنی

گر ز تو راضیست دل من راضیم ** ور ز تو معرض بود اعراضیم

ننگرم در تو در آن دل بنگرم ** تحفه او را آر ای جان بر درم

با تو او چونست هستم من چنان ** زیر پای مادران باشد جنان

مادر و بابا و اصل خلق اوست ** ای خنک آنکس که داند دل ز پوست 885

تو بگویی نک دل آوردم به تو ** گویدت پرست ازین دلها قتو

آن دلی آور که قطب عالم اوست ** جان جان جان جان آدم اوست

از برای آن دل پر نور و بر ** هست آن سلطان دلها منتظر

تو بگردی روزها در سبزوار ** آنچنان دل را نیابی ز اعتبار

پس دل پژمرده‌ی پوسیده‌جان ** بر سر تخته نهی آن سو کشان 890

که دل آوردم ترا ای شهریار ** به ازین دل نبود اندر سبزوار

گویدت این گورخانه‌ست ای جری ** که دل مرده بدینجا آوری

رو بیاور آن دلی کو شاه‌خوست ** که امان سبزوار کون ازوست

گویی آن دل زین جهان پنهان بود ** زانک ظلمت با ضیا ضدان بود

دشمنی آن دل از روز الست ** سبزوار طبع را میراثی است 895

زانک او بازست و دنیا شهر زاغ ** دیدن ناجنس بر ناجنس داغ

ور کند نرمی نفاقی می‌کند ** ز استمالت ارتفاقی می‌کند

می‌کند آری نه از بهر نیاز ** تا که ناصح کم کند نصح دراز

زانک این زاغ خس مردارجو ** صد هزاران مکر دارد تو به تو

گر پذیرند آن نفاقش را رهید ** شد نفاقش عین صدق مستفید 900

زانک آن صاحب دل با کر و فر ** هست در بازار ما معیوب‌خر

صاحب دل جو اگر بی‌جان نه‌ای ** جنس دل شو گر ضد سلطان نه‌ای

آنک زرق او خوش آید مر ترا ** آن ولی تست نه خاص خدا

هر که او بر خو و بر طبع تو زیست ** پیش طبع تو ولی است و نبیست

رو هوا بگذار تا بویت شود ** وان مشام خوش عبرجویت شود 905