گفت خوابم بتر از بیداریم ** گه خورم این سو و آن سو می‌ریم

بانگ می‌زد وا ثبورا وا ثبور ** هم‌چنانک کافر اندر قعر گور

منتظر که کی شود این شب به سر ** یا برآید در گشادن بانگ در

تا گریزد او چو تیری از کمان ** تا نبیند هیچ کس او را چنان 95

قصه بسیارست کوته می‌کنم ** باز شد آن در رهید از درد و غم

در حجره گشادن مصطفی علیه‌السلام بر مهمان و خود را پنهان کردن تا او خیال گشاینده را نبیند و خجل شود و گستاخ بیرون رود

مصطفی صبح آمد و در را گشاد ** صبح آن گمراه را او راه داد

در گشاد و گشت پنهان مصطفی ** تا نگردد شرمسار آن مبتلا

تا برون آید رود گستاخ او ** تا نبیند درگشا را پشت و رو

یا نهان شد در پس چیزی و یا ** از ویش پوشید دامان خدا 100

صبغة الله گاه پوشیده کند ** پرده‌ی بی‌چون بر آن ناظر تند

تا نبیند خصم را پهلوی خویش ** قدرت یزدان از آن بیشست بیش

مصطفی می‌دید احوال شبش ** لیک مانع بود فرمان ربش

تا که پیش از خبط بگشاید رهی ** تا نیفتد زان فضیحت در چهی

لیک حکمت بود و امر آسمان ** تا ببیند خویشتن را او چنان 105

بس عداوتها که آن یاری بود ** بس خرابیها که معماری بود

جامه خواب پر حدث را یک فضول ** قاصدا آورد در پیش رسول

که چنین کردست مهمانت ببین ** خنده‌ای زد رحمةللعالمین

که بیار آن مطهره اینجا به پیش ** تا بشویم جمله را با دست خویش

هر کسی می‌جست کز بهر خدا ** جان ما و جسم ما قربان ترا 110

ما بشوییم این حدث را تو بهل ** کار دستست این نمط نه کار دل

ای لعمرک مر ترا حق عمر خواند ** پس خلیفه کرد و بر کرسی نشاند

ما برای خدمت تو می‌زییم ** چون تو خدمت می‌کنی پس ما چه‌ایم

گفت آن دانم و لیک این ساعتیست ** که درین شستن بخویشم حکمتیست

منتظر بودند کین قول نبیست ** تا پدید آید که این اسرار چیست 115

او به جد می‌شست آن احداث را ** خاص ز امر حق نه تقلید و ریا