لیک آن را کی شنود صاحب‌مشام ** بر خر سرگین‌پرست آن شد حرام

خر کمیز خر ببوید بر طریق ** مشک چون عرضه کنم با این فریق

بهر این گفت آن نبی مستجیب ** رمز الاسلام فی‌الدنیا غریب 925

زانک خویشانش هم از وی می‌رمند ** گرچه با ذاتش ملایک هم‌دمند

صورتش را جنس می‌بینند انام ** لیک از وی می‌نیابند آن مشام

هم‌چو شیری در میان نقش گاو ** دور می‌بینش ولی او را مکاو

ور بکاوی ترک گاو تن بگو ** که بدرد گاو را آن شیرخو

طبع گاوی از سرت بیرون کند ** خوی حیوانی ز حیوان بر کند 930

گاو باشی شیر گردی نزد او ** گر تو با گاوی خوشی شیری مجو

تفسیر انی اری سبع بقرات سمان یاکلهن سبع عجاف آن گاوان لاغر را خدا به صفت شیران گرسنه آفریده بود تا آن هفت گاو فربه را به اشتها می‌خوردند اگر چه آن خیالات صور گاوان در آینه‌ی خواب نمودند تو معنی بگیر

آن عزیز مصر می‌دیدی به خواب ** چونک چشم غیب را شد فتح باب

هفت گاو فربه بس پروری ** خوردشان آن هفت گاو لاغری

در درون شیران بدند آن لاغران ** ورنه گاوان را نبودندی خوران

پس بشر آمد به صورت مرد کار ** لیک در وی شیر پنهان مردخوار 935

مرد را خوش وا خورد فردش کند ** صاف گردد دردش ار دردش کند

زان یکی درد او ز جمله دردها ** وا رهد پا بر نهد او بر سها

چند گویی هم‌چو زاغ پر نحوس ** ای خلیل از بهر چه کشتی خروس

گفت فرمان حکمت فرمان بگو ** تا مسبح گردم آن را مو به مو

بیان آنک کشتن خلیل علیه‌السلام خروس را اشارت به قمع و قهر کدام صفت بود از صفات مذمومات مهلکان در باطن مرید

شهوتی است او و بس شهوت‌پرست ** زان شراب زهرناک ژاژ مست 940

گرنه بهر نسل بود ای وصی ** آدم از ننگش بکردی خود خصی

گفت ابلیس لعین دادار را ** دام زفتی خواهم این اشکار را

زر و سیم و گله‌ی اسپش نمود ** که بدین تانی خلایق را ربود

گفت شاباش و ترش آویخت لنج ** شد ترنجیده ترش هم‌چون ترنج

پس زر و گوهر ز معدنهای خوش ** کرد آن پس‌مانده را حق پیش‌کش 945

گیر این دام دگر را ای لعین ** گفت زین افزون ده ای نعم‌المعین

چرب و شیرین و شرابات ثمین ** دادش و بس جامه‌ی ابریشمین