او ز بی‌چونی دهدشان استخوان ** در جنابت تن زن این سوره مخوان

تا ز چونی غسل ناری تو تمام ** تو برین مصحف منه کف ای غلام 1195

گر پلیدم ور نظیفم ای شهان ** این نخوانم پس چه خوانم در جهان

تو مرا گویی که از بهر ثواب ** غسل ناکرده مرو در حوض آب

از برون حوض غیر خاک نیست ** هر که او در حوض ناید پاک نیست

گر نباشد آبها را این کرم ** کو پذیرد مر خبث را دم به دم

وای بر مشتاق و بر اومید او ** حسرتا بر حسرت جاوید او 1200

آب دارد صد کرم صد احتشام ** که پلیدان را پذیرد والسلام

ای ضیاء الحق حسام‌الدین که نور ** پاسبان تست از شر الطیور

پاسبان تست نور و ارتقاش ** ای تو خورشید مستر از خفاش

چیست پرده پیش روی آفتاب ** جز فزونی شعشعه و تیزی تاب

پرده‌ی خورشید هم نور ربست ** بی‌نصیب از وی خفاشست و شبست 1205

هر دو چون در بعد و پرده مانده‌اند ** یا سیه‌رو یا فسرده مانده‌اند

چون نبشتی بعضی از قصه‌ی هلال ** داستان بدر آر اندر مقال

آن هلال و بدر دارند اتحاد ** از دوی دورند و از نقص و فساد

آن هلال از نقص در باطن بریست ** آن به ظاهر نقص تدریج آوریست

درس گوید شب به شب تدریج را ** در تانی بر دهد تفریج را 1210

در تانی گوید ای عجول خام ** پایه‌پایه بر توان رفتن به بام

دیگ را تدریج و استادانه جوش ** کار ناید قلیه‌ی دیوانه جوش

حق نه قادر بود بر خلق فلک ** در یکی لحظه به کن بی‌هیچ شک

پس چرا شش روز آن را درکشید ** کل یوم الف عام ای مستفید

خلقت طفل از چه اندر نه مه‌است ** زانک تدریج از شعار آن شه‌است 1215

خلقت آدم چرا چل صبح بود ** اندر آن گل اندک‌اندک می‌فزود

نه چو تو ای خام که اکنون تاختی ** طفلی و خود را تو شیخی ساختی

بر دویدی چون کدو فوق همه ** کو ترا پای جهاد و ملحمه