گر ز گوری خشت بر تو اوفتاد ** عاقلان از گور کی خواهند داد

گرد خشم و کینه‌ی مرده مگرد ** هین مکن با نقش گرمابه نبرد

شکر کن که زنده‌ای بر تو نزد ** کانک زنده رد کند حق کرد رد

خشم احیا خشم حق و زخم اوست ** که به حق زنده‌ست آن پاکیزه‌پوست 1550

حق بکشت او را و در پاچه‌ش دمید ** زود قصابانه پوست از وی کشید

نفخ در وی باقی آمد تا مب ** نفخ حق نبود چو نفخه‌ی آن قصاب

فرق بسیارست بین النفختین ** این همه زینست و آن سر جمله شین

این حیات از وی برید و شد مضر ** وان حیات از نفخ حق شد مستمر

این دم آن دم نیست کاید آن به شرح ** هین بر آ زین قعر چه بالای صرح 1555

نیستش بر خر نشاندن مجتهد ** نقش هیزم را کسی بر خر نهد

بر نشست او نه پشت خر سزد ** پشت تابوتیش اولیتر سزد

ظلم چه بود وضع غیر موضعش ** هین مکن در غیر موضع ضایعش

گفت صوفی پس روا داری که او ** سیلیم زد بی‌قصاص و بی‌تسو

این روا باشد که خر خرسی قلاش ** صوفیان را صفع اندازد بلاش 1560

گفت قاضی تو چه داری بیش و کم ** گفت دارم در جهان من شش درم

گفت قاضی سه درم تو خرج کن ** آن سه دیگر را به او ده بی‌سخن

زار و رنجورست و درویش و ضعیف ** سه درم در بایدش تره و رغیف

بر قفای قاضی افتادش نظر ** از قفای صوفی آن بد خوب‌تر

راست می‌کرد از پی سیلیش دست ** که قصاص سیلیم ارزان شدست 1565

سوی گوش قاضی آمد بهر راز ** سیلیی آورد قاضی را فراز

گفت هر شش را بگیرید ای دو خصم ** من شوم آزاد بی خرخاش و وصم

طیره شدن قاضی از سیلی درویش و سرزنش کردن صوفی قاضی را

گشت قاضی طیره صوفی گفت هی ** حکم تو عدلست لاشپک نیست غی

آنچ نپسندی به خود ای شیخ دین ** چون پسندی بر برادر ای امین

این ندانی که می من چه کنی ** هم در آن چه عاقبت خود افکنی 1570

من حفر برا نخواندی از خبر ** آنچ خواندی کن عمل جان پدر