هر سه سایه محو شد زان آفتاب ** بعد از آن زان نور شد یک فتح باب

هر سه سایه محو شد زان آفتاب ** بعد از آن زان نور شد یک فتح باب 2430

نور دیگر از دل آن نور رست ** پس ترقی جست آن ثانیش چست

هم من و هم موسی و هم کوه طور ** هر سه گم گشتیم زان اشراق نور

بعد از آن دیدم که که سه شاخ شد ** چونک نور حق درو نفاخ شد

وصف هیبت چون تجلی زد برو ** می‌سکست از هم همی‌شد سو به سو

آن یکی شاخ که آمد سوی یم ** گشت شیرین آب تلخ هم‌چو سم 2435

آن یکی شاخش فرو شد در زمین ** چشمه‌ی دارو برون آمد معین

که شفای جمله رنجوران شد آب ** از همایونی وحی مستطاب

آن یکی شاخ دگر پرید زود ** تا جوار کعبه که عرفات بود

باز از آن صعقه چو با خود آمدم ** طور بر جا بد نه افزون و نه کم

لیک زیر پای موسی هم‌چو یخ ** می‌گدازید او نماندش شاخ و شخ 2440

با زمین هموار شد که از نهیب ** گشت بالایش از آن هیبت نشیب

باز با خود آمدم زان انتشار ** باز دیدم طور و موسی برقرار

وآن بیابان سر به سر در ذیل کوه ** پر خلایق شکل موسی در وجوه

چون عصا و خرقه‌ی او خرقه‌شان ** جمله سوی طور خوش دامن کشان

جمله کفها در دعا افراخته ** نغمه‌ی ارنی به هم در ساخته 2445

باز آن غشیان چو از من رفت زود ** صورت هر یک دگرگونم نمود

انبیا بودند ایشان اهل ود ** اتحاد انبیاام فهم شد

باز املاکی همی دیدم شگرف ** صورت ایشان بد از اجرام برف

حلقه‌ی دیگر ملایک مستعین ** صورت ایشان به جمله آتشین

زین نسق می‌گفت آن شخص جهود ** بس جهودی که آخرش محمود بود 2450

هیچ کافر را به خواری منگرید ** که مسلمان مردنش باشد امید

چه خبر داری ز ختم عمر او ** تا بگردانی ازو یک‌باره رو

بعد از ان ترسا در آمد در کلام ** که مسیحم رو نمود اندر منام

من شدم با او به چارم آسمان ** مرکز و مثوای خورشید جهان